Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody M. w przedmiocie wniesienia sprzeciwu od zgłoszenia zamiaru budowy ogrodzenia
Tezy

W świetle uregulowania zawartego w art. 30 ust. 1a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ już sam fakt nieuzupełnienia braków zgłoszenia w zakreślonym terminie jest samodzielną i wystarczającą podstawą wniesienia sprzeciwu, bez potrzeby rozważania jakichkolwiek innych zagadnień.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Longina Sz. na decyzję Wojewody M. z dnia 10 maja 2001 r. (...) w przedmiocie wniesienia sprzeciwu od zgłoszenia zamiaru budowy ogrodzenia - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Zaskarżoną do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzją z dnia 10 maja 2001 r. Wojewoda M., w wyniku rozpoznania odwołania Longina Sz. od decyzji Burmistrza Gminy W.-B. z dnia 7 września 1998 r., wnoszącej na podstawie art. 30 ust. 1a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane sprzeciw od zgłoszenia przez Longina Sz. zamiaru wykonania ogrodzenia działki przy ulicy B. 1 w W. - utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Zgodnie z ustaleniami zawartymi w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przedmiotowe zgłoszenie wpłynęło w dniu 19 stycznia 1998 r. W związku z tym, iż na jego podstawie nie można było określić zakresu i sposobu wykonania robót budowlanych Burmistrz Gminy W.-C. postanowieniem z dnia 22 stycznia 1998 r. zobowiązał inwestora do złożenia w terminie 30 dni:

- dowodu dysponowania nieruchomością na cele budowlane;

- rysunków projektowych planowanego ogrodzenia wraz z oznaczeniem na mapie jego przebiegu.

Wskazane przez organ I instancji braki nie zostały uzupełnione w wyznaczonym terminie, a inwestor samowolnie przystąpił do wykonywania robót budowlanych montując słupki stalowe od strony południowej i wschodniej granicy działki. Sprawę w zakresie samowoli budowlanej przekazano organowi nadzoru budowlanego.

W ocenie organu odwoławczego okoliczności sprawy uzasadniały zaś wniesienie sprzeciwu dokonane decyzją organu I instancji.

W złożonej skardze Longin Sz. podniósł, iż już w dniu 16 czerwca 1997 r. doręczył do Wydziału Architektury Urzędu Gminy W.-B. dokumenty niezbędne do budowy ogrodzenia stałego i wobec tego wniesienie sprzeciwu było nieuzasadnione.

Skarżący podniósł też, iż wobec zwłoki w załatwianiu sprawy przez Wojewodę M. odstąpił od zamiaru budowy ogrodzenia stałego i wybudował jedynie ogrodzenie tymczasowe według projektu z dnia 11 stycznia 1996 r. - a w tym zakresie nie wniesiono sprzeciwu.

Poza tym, zgodnie z wywodami skargi, nie można mówić o obowiązku dokonywania zgłoszenia budowy zarówno ogrodzenia stałego, jak i tymczasowego, gdyż przylegająca działka gminna nr 141 stanowi aktualnie jedynie nieużytek pokryty chwastami i śmieciami, a nie drogę, ulicę, plac czy inne miejsce publiczne w rozumieniu Prawa budowlanego.

Według skarżącego decyzje organów obu instancji naruszają art. 8 i jego prawo własności i są podyktowane zamiarem urządzenia na jego działce /nr 138/ "głównego ciągu spacerowego".

Odpowiadając na skargę Wojewoda M. wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczas prezentowaną argumentację.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna i jako taka podlega oddaleniu albowiem zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem.

W niniejszej sprawie ocenie legalności poddane zostało wyłącznie ustosunkowanie się organów administracji architektoniczno-budowlanej obu instancji do pisma Longina Sz. złożonego w dniu 19 stycznia 1998 r. o następującej treści: "Uprzejmie informuję, że w kwietniu 1998 r. rozpocznę od strony ulicy B. stawianie stałego ogrodzenia mojej działki położonej przy ulicy B. 1. Podstawa prawna art. 29 ust. 1 punkt 7 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 (...) znowelizowanej 22.08.1997 r.".

Strona 1/4