Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie\ w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Maria Rzążewska (spr.) Sędziowie NSA Wiesław Rauk, Zygmint Niewiadomski Protokolant Anna Sosińska po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 1999 r. sprawy ze skargi H. M. i K. M. na decyzję Wojewody [...] dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania o pozwolenie na budowę - oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją Nr [...] z dnia [...] Wojewoda [...] po rozpoznaniu odwołań E. Z. i E. N. od decyzji Prezydenta [...] z dnia [..] r. odmawiającej wznowienia postępowania zakończonego decyzją Prezydenta [...] z dnia [...] r. w przedmiocie zatwierdzenia projektu architektoniczno-budowlanego nadbudowy budynku mieszkalnego znajdującego się na terenie działki przy ul. [...] w [...] i udzielającej pozwolenia na budowę uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że rozpoznając, wniosek o wznowienie postępowania, w którym zarzucono brak zapewnienia w nim udziału jako stronom osobom, które wniosły podanie organ odwoławczy w celu zbadania czy ostateczna decyzja winna w następstwie decyzji być uchylona czy nie był zobowiązany wznowić postępowanie z przyczyny wskazanej we wniosku i dopiero w przypadku ustalenia, że decyzja była prawidłowa odmówić uchylenia tej decyzji. Organ administracji podniósł, że ocena prawidłowości podjętej decyzji może być dokonana wyłącznie we wznowionym postępowaniu nie zaś w decyzji o odmowie wznowienia postępowania, jak to uczynił organ administracji.
W skardze na powyższą decyzję H. M. i K. M. podnoszą, że zaskarżona decyzja jest wadliwa.
Skarżący wywodzą, że ani E. Z. ani E. N. nie są st ronami postępowania zakończonego decyzją Prezydenta [...] o zatwierdzeniu projektu architektoniczno-budowlanego i o pozwoleniu na budowę i wobec tego bezpodstawnie organ odwoławczy uchylił decyzję odmawiającą wznowienia postępowania i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Skarga podnosi, iż rozbudowa budynku nie jest oparta o wspólną ścianę z budynkiem należącym do E. Z. Skarżący podnoszą, że nadbudowa budynku w żadnym stopniu nie narusza interesów prawnych E. Z. i E. N., w szczególności nie pogarsza warunków użytkowych dla budynku E. Z., zbliźniaczonego z budynkiem objętym wnioskiem o jego nadbudowę. Skarga zawiera wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji.
Organ administracji odpowiadając na skargę wniósł o jej oddalenie.
Zainteresowany E. N. wniósł o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest uzasadniona.
Prawidłowe jest stanowisko organu odwoławczego, iż decyzja organu I instancji zapadła z naruszeniem art. 149 § 3 kpa.
W rozpoznanej sprawie wniosek o wznowienie postępowania oparty jest o przesłankę przewidzianą w art. 145 § 1 pkt 4 kpa i słusznie organ odwoławczy wywódł w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, iż zarówno badanie czy podmioty, które złożyły podanie o wznowienie postępowania, jak i to czy istotnie kwestionowana decyzja zapadła z naruszeniem interesu prawnego wymienionych osób nie podlegało badaniu w postępowaniu o odmowie wznowienia postępowania a wyłącznie w trybie określonym w art. 150 i 151 kpa tj. po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania.
W myśl art. 149 § 2 kpa postanowienie o wznowieniu postępowania stanowi podstawę do przeprowadzenia postępowania zarówno co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. Oznacza to, że przed wydaniem postanowienia o wznowieniu postępowania organ administracji bada wyłącznie czy wniosek o wznowienie postępowania oparty jest o ustawowe przesłanki wznowienia, enumeratywnie wymienione w art. 145 § 1 kpa oraz czy podanie o wznowienie postępowania zostało wniesione z zachowaniem terminów przewidzianych w art. 148 kpa. Tylko w przypadku ujawnienia, iż podanie o wznowienie nie wskazuje przesłanek przewidzianych w art. 145 § 1 kpa bądź nie zachowany został termin do jego złożenia przewidziany w art. 148 kpa - organ administracji może na podstawie art. 149 § 3 kpa wydać decyzję odmawiającą wznowienia postępowania.