Rozstrzygnięcie sprawy o zezwolenie na wykonanie robót budowlanych w obiekcie zabytkowym lub na terenie obiektu objętego ochroną konserwatorską może być podjęte przez wojewódzkiego konserwatora zabytków w odrębnym postępowaniu administracyjnym w formie decyzji z wyłączeniem trybu przewidzianego w art. 106 Kpa lecz na podstawie art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Hanny M. na postanowienie Generalnego Konserwatora Zabytków z dnia 2 października 2000 r. (...) w przedmiocie opinii konserwatorskiej - oddala skargę.
Wojewódzki Konserwator Zabytków województwa w. na wniosek Urzędu Miejskiego w M. postanowieniem z dnia 7 czerwca 2000 r. (...) na podstawie art. 5 ustawy o ochronie dóbr kultury z dnia 15 lutego 1962 r. /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./ oraz na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego M. w trybie art. 106 Kpa negatywnie zaopiniował planowaną budowę wolnostojących tablic reklamowych na terenie nieruchomości przy ul. P. 29 w M. Organ ten podniósł, że nieruchomość przedmiotowa znajduje się na terenie M. wpisanego jako zespół urbanistyczno-krajobrazowy w rejestrze zabytków na podstawie decyzji (...) z 1988 r. Budynek na tej nieruchomości wpisany jest też jako obiekt zabytkowy, zaś zieleń na posesji tworzy wartościowy drzewostan. Ustawienie 6 wielkoformatowych reklam wzdłuż granicy nieruchomości stanowiłoby degradację walorów krajobrazu zabytkowego.
Generalny Konserwator Zabytków zaskarżonym postanowieniem z dnia 2 października 2000 r., po rozpatrzeniu odwołania Hanny M. uchylił zaskarżone postanowienie i umorzył postępowanie organu pierwszej instancji. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa w zw. z art. 4 pkt 1, art. 5 pkt 1, art. 7a ust. 1, art. 8 ust. 1 pkt 2 i ust. 6 ustawy o ochronie dóbr kultury.
W ocenie organu odwoławczego organ pierwszej instancji niezasadnie wydał postanowienie w trybie art. 106 Kpa na wniosek Urzędu Miejskiego w M., Urząd bowiem nie prowadzi żadnego postępowania administracyjnego w tej sprawie. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane instalowanie tablic i urządzeń reklamowych nie wymaga pozwolenia na budowę a jedynie zgłoszenia właściwemu organowi. Lokalizacja tych reklam wymaga natomiast zezwolenia na prace przy zabytku jakim jest nieruchomość przy ul. P. 29 w M. Zezwolenie to winno mieć formę decyzji, zgodnie z art. 27 ustawy o ochronie dóbr kultury. O takie zezwolenie winna wystąpić do organu konserwatorskiego strona tj. właściciel nieruchomości zabytkowej. Równocześnie organ wskazał, że w tej kwestii była już wydana decyzja Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na wniosek Hanny M., która została uchylona decyzją organu odwoławczego z dnia 9 listopada 1999 r. i sprawę przekazano organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Czy postępowanie w tej sprawie zostało zakończone organ odwoławczy bliżej nie ustalił.
W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Hanna M. nie zgłosiła żadnych zarzutów do wydanego postanowienia, wnosząc o wyrażenie zgody przez Sąd na usytuowanie reklam wielkoformatycznych na terenie jej posesji przy ul. P. 29 w M.
W uzasadnieniu skargi, skarżąca podniosła, iż w jej ocenie nie musi być wydana decyzja organu konserwatorskiego na usytuowanie ww. reklam. Możliwość ustawienia reklam na jej posesji może nie tylko poprawić logiczną sytuację materialną skarżącej ale także pozwoli zadbać o stan techniczny budynku.
W odpowiedzi na skargę Generalny Konserwator Zabytków wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko zajęte w postanowieniu.