Skarga Haliny i Stanisława N. na decyzję Wojewody (...) w przedmiocie adaptacji poddasza i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Dzielnicy w W., a także
Tezy

Wydanie przez organ budowlany pozwolenia na adaptację strychu na cele mieszkalne bez wcześniejszej zgody zarządu gminy na taką przebudowę, wydanej w formie decyzji na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, powoduje nieważność decyzji o pozwoleniu na budowę.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Haliny i Stanisława N. na decyzję Wojewody (...) z dnia 4 listopada 1992 r. w przedmiocie adaptacji poddasza i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Dzielnicy w W., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody pięćdziesiąt tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżących.

Uzasadnienie strona 1/2

Decyzją z dnia 5 maja 1992 r., wydaną przez Burmistrza Dzielnicy w W. na podstawie art. 28 i 29 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, zezwolono Marcie O. i Piotrowi N. na powiększenie lokalu mieszkalnego nr 14 w budynku przy ul. M. nr 69a przez adaptację na ten cel poddasza według projektu stanowiącego integralną część decyzji. Z załączonych do akt dokumentów wynika, że to pomieszczenie strychowe zostało zakwalifikowane do adaptacji na cele mieszkalne przez Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej w W. oraz Wydział Architektury Urzędu Dzielnicy, a właściwy Wydział Spraw Lokalowych decyzją z dnia 13 stycznia 1992 r. zakwalifikował Martę O. i Piotra N. do przydziału przebudowanego lokalu.

Od powyższej decyzji wnieśli odwołanie Halina i Stanisław małżonkowie N., twierdząc, że wydana decyzja narusza ich prawa jako właścicieli lokalu nr 7, nie wyrazili bowiem zgody na zajęcie części poddasza stanowiącego ich współwłasność. Ponadto odwołania od tej decyzji wnieśli Stanisław Z., właściciel lokalu nr 16, oraz Krystyna G., najemczyni lokalu nr 10, zarzucając, że pozbawieni zostali praw strony w toczącym się postępowaniu.

Wojewoda (...) decyzją z dnia 4 listopada 1992 r. nr 1313/W/92 utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję z uzasadnieniem, że wnioskodawcy, zgodnie z wymaganiami rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 czerwca 1988 r. w sprawie zasad i trybu postępowania przy wydawaniu pozwoleń na dokonywanie przez osoby fizyczne nadbudowy lub rozbudowy obiektów budowlanych stanowiących własność Państwa oraz przebudowy pomieszczeń mieszkalnych w takich obiektach /Dz.U. nr 27 poz. 193/, zostali zakwalifikowani przez Wydział Spraw Lokalowych jako uprawnieni do przydziału wybudowanego lokalu. Została wykonana ekspertyza techniczno-budowlana, uwzględniająca obliczenia statyczne wytrzymałości stropu nad ostatnią kondygnacją budynku, nad którą ma nastąpić adaptacja części poddasza. Dla mieszkańców budynku pozostawiono ponadnormatywną powierzchnię suszarni, wyłączając przez to możliwość pogorszenia warunków użytkowych budynku. Organ odwoławczy nadmienił, że po dokonaniu przebudowy zarząd gminy w drodze decyzji zmieni odpowiednio wielkość udziałów właścicieli poszczególnych lokali we współwłasności domu oraz gruntu zgodnie z art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/.

Na powyższą decyzję skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnieśli Halina i Stanisław małżonkowie N., domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji jako sprzecznej z prawem. Skarżący w szczególności zarzucają, że w postępowaniu administracyjnym zostały naruszone ich prawa jako strony postępowania, albowiem przy wydawaniu przez Wydział Spraw Lokalowych decyzji z dnia 13 stycznia 1992 r., kwalifikującej Martę O. i Piotra N. jako osoby uprawnione do przebudowy i do przydziału na ich rzecz części strychu, w ogóle nie brali udziału. Skarżącym odmówiono także możliwości zapoznania się z aktami tej sprawy. Ponadto kwestionują uprawnienia inwestorów do dalszego powiększania powierzchni mieszkalnej przez oddanie im na ten cel części poddasza, które stanowi współwłasność skarżących.

Strona 1/2