Zamieszczenie w wykazie obowiązujących aktów prawa miejscowego /art. 182 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego - Dz.U. nr 41 poz. 185/ aktu nie mającego mocy prawnej ze względu na niespełnienie wymagań formalnoprawnych /brak publikacji w dzienniku urzędowym uchwały o zatwierdzeniu planu zagospodarowania przestrzennego/ nie konwaliduje tych uchybień i nie nadaje mocy prawnej aktowi poprzednio nie obowiązującemu.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Lucjana D. na decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w Sieradzu z dnia 28 grudnia 1987 r. w przedmiocie nakazania rozbiórki obiektu i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miasta i Gminy w Ł., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Głównego Architekta Wojewódzkiego w Sieradzu kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Kierownik Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miasta i Gminy w Ł. decyzją z dnia 31 lipca 1987 r., powołując się na art. 37 ust. 1 pkt 1 i art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, nakazał rozbiórkę samowolnie wybudowanych fundamentów budynku letniskowego na działce w R., użytkowanej przez Lucjana D.
Główny Architekt Wojewódzki w Sieradzu, nie znajdując podstaw do uwzględnienia odwołania Lucjana D., decyzją z dnia 28 grudnia 1987 nr UAN.8389-114/2977/87 utrzymał w mocy zakwestionowaną decyzję. W uzasadnieniu podał, że Lucjan D. bez wymaganego pozwolenia na budowę przystąpił do realizacji budynku letniskowego na działce położonej na terenie nie przewidzianym pod tego rodzaju zabudowę w planie zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Ł., zatwierdzonym uchwałą nr XIII/56/80 Rady Narodowej Miasta i Gminy Ł. z dnia 12 maja 1980 r.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na tę decyzję Lucjan D. wniósł o jej uchylenie. Zarzucił, że decyzja wydana została z rażącym naruszeniem art. 31 ust. 1 prawa budowlanego, gdyż dla jednostki osadniczej wsi R. nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a akt prawny uchwalający lub zatwierdzający plan zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Ł. nie został ogłoszony w dzienniku urzędowym wojewódzkiej rady narodowej i wobec tego - w świetle art. 23 i 24 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. 1975 nr 11 poz. 67/ - nie może być uznany za powszechnie obowiązujący. Zakwestionował prawidłowość ustaleń organów administracji obu instancji, że nie ma uprawnień do dysponowania gruntem, gdy w rzeczywistości, będąc dzierżawcą działki na podstawie umowy zgodnej z kodeksem cywilnym, jest uprawniony do zabudowy działki domkiem letniskowym. Zarzucił ponadto niewyjaśnienie istotnej w sprawie okoliczności, czy działka znajduje się lub będzie się znajdować w nowo opracowanym planie zagospodarowania przestrzennego w obszarze budownictwa rekreacyjnego.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie. Podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji, dodatkowo podniósł, że plan zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Ł., sporządzony stosownie do przepisów cytowanej ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r., został zatwierdzony uchwałą nr XIII/56/80 Rady Narodowej Miasta i Gminy Ł. z dnia 12 maja 1980 r. i opublikowany w Dzienniku Urzędowym Województwa Sieradzkiego z 1984 nr 4 poz. 21. Jest więc w rozumieniu art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 35 poz. 185/ obowiązującym ogólnym planem miejscowym zagospodarowania przestrzennego, stanowiącym podstawę do podejmowania przez terenowe organy administracji państwowej decyzji w zakresie działalności inwestycyjnej, udzielania bądź nieudzielania pozwolenia na budowę, jak i nakazania rozbiórki w trybie art. 37 ust. 1 prawa budowlanego. Sytuacji tej w niczym nie zmienia brak dla jednostki osadniczej wsi R. szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego. W zakończonej aktualizacji planu zagospodarowania miasta i gminy Ł., jak i w projekcie aktualizacji planu ogólnego, tereny, na których znajduje się sporna działka, nie zmieniają dotychczasowego przeznaczenia, gdyż znajdują się w strefie ochronnej projektowanego zbiornika rekreacyjnego "L".