Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędzia WSA Asesor WSA Protokolant Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Hanna Raszkowska Beata Jezielska Romualda Gumińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2004 r., sprawy ze skargi Gminy i Miasta na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w sprawie odmowy zatwierdzenia taryf za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków - oddala skargę.
IV SA 5236/03
Uzasadnienie
Uchwałą Nr "[...]" z dnia Rada Miejska w S. na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, póz. 1591 ze zm.) oraz art. 24 ust. l, 3 i 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 172, póz. 747 ze zm., dalej: ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę) odmówiła zatwierdzenia taryf zaopatrzenia w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków, zawartych we wniosku Przedsiębiorstwa Usług Komunalnych Wodociągi Gminne Sp. z o.o. w S.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 25 listopada 2003r. Wojewoda stwierdził nieważność wskazanej uchwały. Uzasadniając stanowisko zawarte w sprawie organ nadzoru wskazał, że Rada Miejska w S. podejmując sporną uchwałę naruszyła tryb postępowania w sprawie zatwierdzenia taryf uregulowany ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Organ nadzoru podniósł; że przedmiotem głosowania w oparciu o art. 24 ustawy o zaopatrzeniu w wodę może być jedynie wiosek o zatwierdzenie taryf, natomiast niedopuszczalne jest głosowanie nad wnioskiem o odmowę zatwierdzenia taryf. Zdaniem organu nadzoru ustawodawca nie przewidział takiego uprawnienia dla rad gmin. Ponadto wyjaśniono, że ustawodawca nie przewidział kwestii obowiązywania taryf w przypadku odmowy ich zatwierdzenia. Dlatego też Wojewoda uznał, że uchwała została wydana bez podstawy prawnej i w konsekwencji należało stwierdzić jej nieważność.
Powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze zostało zaskarżone do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze podważono wykładnię art. 24 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę dokonaną przez organ nadzoru. Wywodzono, że Wojewoda interpretując przepis oparł się jedynie na jego literalnym brzmienie, nie wziął przy tym pod uwagę celu w jakim art. 24 ustawy został umieszczony w systemie prawa. Wskazano, że przepis ów ma zapewnić radzie gminy kontrolę w tak istotnej sprawie dla gminy, jak zbiorowe zaopatrzenie w wodę. Skarżąca uznała także za bezzasadny zarzut wskazany przez Wojewodę, że brak jest uregulowania przez ustawodawcę kwestii obowiązywania taryf w przypadku odmowy ich zatwierdzenia. W skardze wskazano, że w przypadku odmowy zatwierdzenia przedstawionych taryf, obowiązywała będzie taryfa zatwierdzona w ubiegłym roku. Na poparcie stanowiska skarżąca podniosła dalej, że z wykładni systemowej wynika, iż do wyłącznej właściwości rady gminy należy podejmowanie uchwał w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych ustawach (art. 18 ust. 2 pkt 8), w tym w ustawie o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Skoro przepis ów daje ogólną kompetencję do podejmowania uchwał w tym przedmiocie, to należy przyjąć, że będą to uchwały o zatwierdzeniu taryf, ale także uchwały o odmowie ich zatwierdzenia. Zdaniem skarżącej także przepis art. 25 ust. 5 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę daje radzie gminy kompetencję do podjęcia uchwały w sprawie odmowy zatwierdzenia taryf, wynika to z prawa przyznanego burmistrzowi do kontroli, czy taryfy zostały opracowane zgodnie z przepisami prawa. Pozbawienie rady gminy kompetencji do odmowy zatwierdzenia taryf spowodowałoby, że ustawowe uprawnienia przyznane przez ustawę burmistrzowi w kwestii kontroli taryf są iluzoryczne. Skarżąca wskazała wreszcie, że przedstawiona przez nią w skardze wykładnia przepisów pozwala na przyjęcie, że uprawnienia gminy do nie zatwierdzenia planu taryf, są tak oczywiste, że ustawodawca nie uznał, za potrzebne umieszczenia w ustawie zapisu mówiącego o odmowie zatwierdzenia taryf.