Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Michalik, Sędzia WSA Małgorzata Walentek, Protokolant referent - stażysta Damian Szczurowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2018 r. sprawy ze skargi G.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchylenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Decyzją z dnia [..] r. Burmistrz Miasta Z. zmienił własną decyzję przyznającą G. F. świadczenie pielęgnacyjne, uchylając prawo do tego świadczenia od 1 października 2015 r. Rozstrzygnięcie to podjęto w trybie art. 32 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 1518 ze zm.) i wynikło z ustalenia, że strona od 1 października 20015 r. uzyskała prawo do renty strukturalnej, co zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1a powołanej ustawy skutkuje utratą prawa do pobierania świadczenia pielęgnacyjnego.
W odwołaniu strona wyraziła pogląd, że renta strukturalna nie wlicza się do dochodów i nie może mieć wpływu na otrzymywane świadczenie pielęgnacyjne i taką też informację uzyskała od radców prawnych przy składaniu wniosku o rentę.
Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy decyzję I instancji, podzielając przedstawione w niej ustalenia i wnioski. Przywołało nadto treść art. 3 pkt 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, który pod pojęciem emerytur i rent rozumie m.in. renty strukturalne. Kolegium podniosło, że wykluczenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego obowiązuje bez względu na wysokość renty, jak i okoliczności jej przyznania i pobierania. Potwierdziło też zasadność zastosowania trybu weryfikacji decyzji z art. 32 ust. 1 powołanej ustawy.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego G. F. wniosła o uchylenie decyzji obu instancji i umorzenie postępowania w sprawie. Zarzuciła zaskarżonej decyzji naruszenie prawa materialnego przez uznanie, że strona nie może równocześnie pobierać świadczenia pielęgnacyjnego oraz renty strukturalnej po zmarłym mężu. Zarzuciła też błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że w okolicznościach sprawy świadczenie pielęgnacyjne jej się nie należy oraz naruszenie przepisów art. 75 § 1, 77 § 2 i 78 § 1 kpa polegające na nieprzeprowadzeniu dowodów zawnioskowanych przez skarżącą, naruszenie art. 8 i 11 w zw. z art. 107 § 3 kpa, polegające na niewyjaśnieniu z czego wynika stanowisko Kolegium, a także naruszenie art. 112 kpa polegające na błędnym pouczeniu w decyzji organu I instancji nr [...] co do prawa strony do pobierania renty strukturalnej po zmarłym mężu. W uzasadnieniu skargi powołano się nadto na zasady słuszności i wykładnię celowościową.
Odpowiadając na skargę organ odwoławczy postulował jej oddalenie podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest bezzasadna, bowiem zaskarżona decyzja nie narusza przepisów obowiązującego prawa. Trafnie organy administracyjne wskazały art. 17 ust. 5 pkt 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych, według którego świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone m.in. prawo do renty. Natomiast art. 3 pkt 5 tej ustawy zawiera definicję emerytur i rent, które do tych świadczeń zalicza także renty strukturalne. Definicja ta znajduje się w przepisach ogólnych ustawy, co oznacza, że ilekroć w dalszych przepisach ustawy pojawia się pojęcie renty, to należy rozumieć je zgodnie z tą definicją, a więc w ten sposób, że do rent należy zaliczyć także renty strukturalne. Dotyczy to oczywiście również art. 17 ust. 5 pkt 1a ustawy.