Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Adam Mikusiński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędzia WSA Stanisław Nitecki Protokolant st. sekr. sąd. Alicja Sadowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2008r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta J. Z. z dnia [...] Nr [...]
Decyzją z dnia [...], nr [...] Kierownik Działu Świadczeń Rodzinnych Ośrodka Pomocy Społecznej w J., działając z upoważnienia Prezydenta Miasta J., odmówił K.K. przyznania prawa do zaliczki alimentacyjnej na dzieci - A.K. i J.K.
Materialnoprawną podstawę rzeczonego rozstrzygnięcia stanowiły przepisy art. 2 pkt 1 i 5, art. 7 ust. 1, art. 10 ust. 1a i, 1b oraz art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732 ze zm.) a także niesprecyzowane bliżej unormowania rozporządzeń Ministra Polityki Społecznej: z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz. U. Nr 105, poz. 881 ze zm.) i z dnia 7 czerwca 2005 r. w sprawie wzoru wniosku o ustalenie prawa do zaliczki alimentacyjnej oraz odpowiednich zaświadczeń (Dz. U. Nr 105, poz. 882).
W uzasadnieniu podano, że w myśl art. 7 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 1 i 5 przywołanej ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r., zaliczka alimentacyjna przysługuje osobie uprawnionej do świadczenia alimentacyjnego na podstawie tytułu wykonawczego, którego egzekucja jest bezskuteczna. Zgodnie zaś z art. 10 ust. 1a tej regulacji, w przypadku, gdy świadczenia alimentacyjne dochodzone są od dłużnika alimentacyjnego zamieszkałego za granicą Rzeczypospolitej Polskiej, osoba mająca prawo do świadczeń alimentacyjnych składa do organu właściwego dla wierzyciela wniosek o ustalenie prawa do zaliczki alimentacyjnej łącznie z informacją sądu okręgowego o stanie egzekucji lub zaświadczeniem zagranicznej instytucji egzekucyjnej o stanie egzekucji świadczeń alimentacyjnych za okres trzech ostatnich miesięcy.
Mając na względzie powyższe organ administracyjny wywiódł, że okoliczności niniejszej sprawy nie uzasadniają przyznania spornego świadczenia.
Z przedłożonego przez stronę zaświadczenia wydanego przez Sąd Okręgowy w G. wynika bowiem, że w dniu [...] złożyła ona wniosek o realizację alimentów na podstawie Konwencji Nowojorskiej z 20 czerwca 1956 r., jednak z uwagi na fakt, iż nie wskazano w nim adresu dłużnika przebywającego w [...], nie może on być wysłany właściwym organom tego kraju gdyż nie udzielają one pomocy w ustalaniu adresu osób zamieszkałych na jego terenie. Z kolei Sąd podjął wprawdzie z urzędu wszelkie możliwe starania zmierzające do ustalenia adresu dłużnika, lecz nie przyniosły one żadnych efektów.
W tym stanie rzeczy organ I instancji podkreślił, że wymóg, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1a ustawy o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej nie został w sprawie zachowany. Nie można bowiem mówić o stanie egzekucji świadczeń alimentacyjnych, skoro wobec braku informacji o miejscu zamieszkania dłużnika postępowanie egzekucyjne nie było w ogóle prowadzone.
W odwołaniu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. K.K. dała wyraz swemu niezadowoleniu z rozstrzygnięcia podjętego przez Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Ośrodka Pomocy Społecznej w J. i wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy.