Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka, Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik, Protokolant Katarzyna Lisiecka-Mitula, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi M. P. na Dyrektora "A" w O. w przedmiocie środków zapewniających wykonanie orzeczeń Sądu - grzywna za niewykonanie wyroku WSA w Gliwicach z dnia [...] r. sygn. akt [...] 1) wymierza organowi grzywnę w wysokości 500 zł (słownie: pięćset złotych); 2) stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) zasądza od Dyrektora "A" w O. na rzecz strony skarżącej kwotę 200 zł (słownie: dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z dnia 1 grudnia 2015 r. M.P. zwrócił się do Dyrektora A w O. o udostępnienie informacji publicznej w postaci kopii faktur bądź rachunków za materiały, usługi sprzętowe i robociznę związane z "budową fragmentu nowego wodociągu w miejscowości N. w obrębie ul. [...] od skrzyżowania ul. [...], wzdłuż osi nowo wyznaczonej drogi, posesja nr [...]".
W odpowiedzi na powyższy wniosek pismem z dnia 15 grudnia 2015 r. Dyrektor A w O. poinformował M.P., że z uwagi na nagromadzenie się prac związanych z zakończeniem roku nie może wykonać zestawienia zgodnie z wnioskiem. Jednocześnie zapewnił, iż wnioskowane informacje zostaną udostępnione w ustawowym terminie.
Pismem z dnia 10 lutego 2016 r. M.P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Dyrektora A w O. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Sprawa ta została zarejestrowana pod sygn. akt IV SAB/Gl 69/16.
Wyrokiem z dnia 12 sierpnia 2016 r. sygn. akt IV SAB/Gl 69/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uwzględnił wyżej wymienioną skargę i stwierdził, że organ dopuścił się bezczynności jednakże bezczynność ta nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa oraz zobowiązał organ do załatwienia wniosku skarżącego z dnia 1 grudnia 2015 r. w terminie 14 dni a zarazem oddalił wniosek o wymierzenie organowi grzywny a także zasądził od Dyrektora A w O. na rzecz skarżącego kwotę 100 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z dnia 17 listopada 2016 r. M.P. wezwał A w O. do wykonania prawomocnego wyroku z dnia 12 sierpnia 2016 r. wskazując, iż pomimo zobowiązania organu przez Sądu do załatwienia wniosku z dnia 1 grudnia 2015 r. w terminie 14 dni, sprawa do chwili obecnej nie została jeszcze załatwiona.
Następnie w piśmie z dnia 15 grudnia 2016 r. M.P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na niewykonanie przez Dyrektora A w O. wyroku z dnia 12 sierpnia 2016 r. sygn. akt IV SAB/Gl 69/16, żądając wymierzenia mu grzywny w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 P.p.s.a i zasądzenia kosztów postępowania. Jednocześnie skarżący domagał się orzeczenia, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa.
W uzasadnieniu wskazał, że do dnia złożenia skargi, organ nie załatwił sprawy zgodnie z wykładnią prawa zawartą w powyższym wyroku, czym naruszył zasadę szybkości działania. Dodał również, że organ powinien był wykonać wyrok niezwłocznie po jego otrzymaniu, ponieważ zawarta w nim ocena prawna, dokonana przez Sąd, była jednoznaczna. Jednocześnie podniósł, iż wymierzenie organowi administracji publicznej grzywny jest uzasadnione nawet, gdy organ wykonał wyrok Sądu, jeżeli tylko skarga o wymierzenie grzywny za niewykonanie wyroku została wniesiona przed jego wykonaniem.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w całości jako bezzasadnej. Wskazał, iż w dniu 21 listopada 2016 r. Sąd doręczył mu wyrok wraz z uzasadnieniem i ze stwierdzeniem prawomocności. Następnie wyjaśnił, że w dniu 26 września 2016 r. organ dokonał przelewu zasądzonej w wyroku kwoty 100 zł omyłkowo na konto bankowe Sądu. Zarządzeniem z dnia 17 listopada 2016 r. Sąd zwrócił organowi uiszczoną kwotę. Wobec zaistniałej sytuacji, organ wystąpił do Sądu o podanie danych adresowych skarżącego a po ich otrzymaniu w dniu 29 grudnia 2016 r. dokonał stosownego przelewu a zatem wykonał pkt 5 wyroku z dnia 12 sierpnia 2016 r. Jednocześnie stwierdził, iż w kwestii załatwienia wniosku z dnia 1 grudnia 2015 r., dopiero po zapoznaniu się ze skargą z dnia 15 grudnia 2016 r., zauważył niedopatrzenie ze swojej strony i niezwłocznie, czyli dnia 19 stycznia 2017 r., przekazał ponownie wnioskowaną informację publiczną. Dodał także, iż nieudostępnienie informacji we wcześniejszym terminie nie było zamierzone i wynikało wyłącznie z błędnej interpretacji ustaleń dokonanych w trakcie postępowania sądowego i wyroku Sądu oraz przeoczenia po stronie pracowników organu. Ponadto organ podkreślił, że dokumenty wnioskowane przez skarżącego znajdowały się w aktach sprawy, a zatem zostały w toku postępowanie skierowane bezpośrednio do niego i on był w ich posiadaniu. Wobec tego organ przyznał, iż błędnie zinterpretował poczynione ustalenia i uznał, że w związku z faktem posiadania przez skarżącego wnioskowanej informacji publicznej nie ma konieczności przesyłania jej ponownie.