Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędzia NSA Szczepan Prax Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi T.B. na postanowienie Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie funkcjonariuszy policji oddala skargę
Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Komendant Powiatowy Policji w Z. działając na podstawie art. 112 ust.3, 114 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz § 7 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pacy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r., nr 103, poz. 472) przyznał T. B. ekwiwalent za 12 godzin niewykorzystanego czasu wolnego przyznanego na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy o Policji, stwierdził, że dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czynności służbowych podczas zabezpieczania imprez masowych nie przysługuje oraz stwierdził, że ekwiwalent za niewykorzystany urlop szkolny nie przysługuje.
Decyzja ta została skarżącemu doręczona w dniu [...] r. w trybie doręczenia zastępczego, do rąk dorosłego domownika - żony skarżącego B.G.
Od wyżej wskazanej decyzji odwołanie złożył w dniu [...] r. T. B., wskazując, że domaga się wypłacenia rekompensaty finansowej za czas służby przekraczający ustawową normę, ekwiwalentu finansowego za niewykorzystany dodatkowy urlop przysługujący mu zgodnie z podpisaną umową oraz wypłacenia dodatkowego wynagrodzenia za każdą rozpoczętą godzinę służby podczas zabezpieczania imprez masowych za okres ostatnich 3 lat od chwili sporządzenia raportu służbowego. W uzasadnieniu odwołania skarżący podnosił merytoryczne argumenty przeciwko kwestionowanemu rozstrzygnięciu.
Postanowieniem z dnia [...] r., nr [...] Komendant Wojewódzki Policji w K. stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania od wyżej przywołanej decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że strona postępowania została prawidłowo pouczona o terminie wniesienia odwołania od decyzji. Zaznaczył ponadto, iż w niniejszej sprawie skarżący odebrał skarżone rozstrzygnięcie w dniu [...] r. Odwołanie zostało natomiast nadane w dniu [...] r. w Urzędzie Pocztowym w Z., a więc z przekroczeniem ustawowego terminu, który upłynął w dniu [...] r. Organ wskazał na treść art. 57 § 5 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego zgodnie z którym termin uważa się za zachowany, jeżeli pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego przed jego upływem.
Komendant wskazał również stronie, że jeżeli uchybienie terminu nastąpiło bez jej winy, wówczas możliwe jest złożenie wniosku o przywrócenie terminu zgodnie z treścią art. 58 K.p.a.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na powyższe postanowienie złożył T.B. wskazując, że decyzja organu I instancji została doręczona osobie postronnej, która nie jest stroną w toczącym się postępowaniu. Zaznaczył, że ze względów zdrowotnych przebywał poza miejscem zamieszkania i nie wiedział o doręczonym żonie piśmie. Żona natomiast nie otwiera korespondencji, która jest do niego adresowana.
W odpowiedzi na skargę Komendant Wojewódzki Policji w K. podtrzymał swoje stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie skargi nie znajdując podstaw do jej uwzględnienia. Dodatkowo organ przywołał treść przepisów kodeksu postępowania administracyjnego regulujących doręczenia w postępowaniu administracyjnym. Zaznaczył ponadto, że skarżący sporządził odwołanie w dniu [...] r., zatem żona musiała przekazać mu korespondencję zawierającą decyzję organu I instancji w terminie umożliwiającym sporządzenie odwołania. Tym bardziej w ocenie organu odwoławczego nadanie odwołania w Placówce Pocztowej dopiero w dniu [...] r. świadczy o niezachowaniu przez skarżącego należytej staranności. Jednocześnie organ wyjaśnił, że w toku postępowania żona skarżącego często odbierała korespondencję, co nigdy nie stanowiło problemów w toczącym się postępowaniu.