Tymczasem wyrokiem z dnia 19 czerwca 2008 r. w sprawie o sygn. akt P 23/07 (Dz. U. z 2008 r. Nr 116, poz. 740) Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż zarówno art. 237 § 1 pkt 2 i 3 Kodeksu pracy (w zakresie w jakim nie określa wytycznych dotyczących treści rozporządzenia), jak i rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, są niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Równocześnie Trybunał orzekł, iż przepisy te tracą moc obowiązującą z upływem 12 miesięcy od dnia ogłoszenia orzeczenia w Dzienniku Ustaw. Wyrok Trybunału w sprawie o sygn. akt P 23/07 został ogłoszony w dniu 2 lipca 2008 r. i z tym dniem wszedł on w życie. Od dnia 2 lipca 2008 r. rozpoczął zatem bieg dwunastomiesięczny termin, po upływie którego utraci moc art. 237 § 1 pkt 2 i 3 Kodeksu pracy oraz przepisów rozporządzenia w sprawie wykazu chorób zawodowych. Utrata mocy obowiązującej wymienionych przepisów nastąpiła zatem w dniu 3 lipca 2009 r. Z tą też chwilą, w opinii Sądu, orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności z Konstytucją aktu normatywnego, na podstawie którego została wydana ostateczna decyzja administracyjna, stanowi podstawę do wznowienia postępowania w sprawie.
Powyższe znajduje uzasadnienia w treści art. 190 ust. 4 Konstytucji RP, który statuuje zasadę wzruszenia ostatecznych rozstrzygnięć, jakie zapadły na podstawie przepisów uznanych przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodne z Konstytucją. Oznacza to, że w nowym stanie prawnym ukształtowanym w następstwie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, rozpatrzenie sprawy jest nie tylko dopuszczalne, ale możliwość taka jest ujęta jako podmiotowe konstytucyjne prawo uprawnionego. Zgodnie zatem z treścią art. 145a § 1 k.p.a. w sytuacji, gdy decyzja została wydana na podstawie aktu normatywnego, który został uznany przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją RP, umową międzynarodową lub ustawą strona może żądać wznowienia postępowania administracyjnego. Natomiast stosownie do art. 145 § 1 pkt 1b ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd uchyla decyzję, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niekonstytucyjności przepisów, które stanowiły podstawę prawną decyzji administracyjnych, w postępowaniu sądowoadministracyjnym powinno zatem przesądzać o uznaniu "naruszenia prawa" w samej decyzji administracyjnej.
W tej sytuacji sprawa wymaga ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia w oparciu o nowy stan prawny, ukształtowany w następstwie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, a zatem w oparciu o znowelizowane przepisy Kodeksu pracy, wprowadzone ustawą z dnia 22 maja 2009 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 99, poz. 825), oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. Nr 105, poz. 869). Natomiast jak stanowi § 11 tegoż rozporządzenia dotychczasowe czynności organu pozostają skuteczne, dlatego Sąd uznał za konieczne zwrócić uwagę, iż organ nie wyjaśnił wszystkich okoliczności sprawy. Postępowanie w sprawie dotyczyło choroby zawodowej - astmy oskrzelowej. Przyjdzie zatem jednocześnie zauważyć, że pod poz. 6 załącznika do ww. rozporządzenia została określona tożsama w stosunku do rozpoznawanej choroba zawodowa. U skarżącego rozpoznano astmę oskrzelową natomiast odmowę uznania tego schorzenia za chorobę zawodową uzasadniono brakiem potencjalnego narażenia na czynniki o działaniu alergizującym na drogi oddechowe. Tymczasem ani w dotychczasowym, ani w nowym stanie prawnym nie zawarto (poza okresem wystąpienia objawów tej choroby) żadnych dodatkowych określeń co do tego schorzenia, a więc, że schorzenie to jest wywołane czynnikami alergizującymi. Wprawdzie Instytut wskazał, że choroba ta ma podłoże infekcyjne (częste zapalenia oskrzeli), to jednak nie zwalniało organu odwoławczego od wyjaśnienia kwestii etiologii schorzenia zważywszy, że skarżący w toku postępowania odwoławczego podnosił okoliczność, iż częste infekcje, na które zapadał, były następstwem pracy na dole w kopalni, w mikroklimacie zmiennym oraz, jak wykazało dochodzenie epidemiologiczne, w narażeniu na pyły węglowe o stężeniu ponadnormatywnym. Tym samym zachodziła konieczność wyjaśnienia, w sposób nie budzący wątpliwości, czy inne czynniki, poza alergizującymi, występujące w środowisku pracy skarżącego mogły wywołać rozpoznaną u niego astmę oskrzelową, co wymagało uzupełnienia postępowania dowodowego.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny, na mocy art. 145 § 1 pkt 1b ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji niniejszego wyroku. W rozpoznawanej sprawie Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania art. 152 P.p.s.a.