Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia NSA Adam Mikusiński (spr.) Sędzia WSA Stanisław Nitecki Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 września 2012 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] r., nr [...].
Decyzją z dnia [...]r., nr [...], wydaną po ponownym rozpoznaniu sprawy na podstawie art. 104 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz w oparciu o art. 4, art. 5 ust. 5 i art. 7 ust. 1 i 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm.) Naczelnik Wydziału Gospodarki Lokalowej Urzędu Miasta T. działająca z upoważnienia Prezydenta Miasta T. przyznała M.G. dodatek mieszkaniowy na okres od 1 lutego do 31 lipca 2011 r., w kwocie 137,16 zł miesięcznie.
W uzasadnieniu wskazano, iż strona zachowała przesłanki warunkujące nabycie prawa do spornego świadczenia. Równocześnie podano, iż jego wysokość obliczono jako różnicę pomiędzy wydatkami na mieszkanie, w wysokości 253,22 zł a kwotą 116,06 zł, stanowiącą 15 % średniego miesięcznego dochodu strony prowadzącej jednoosobowe gospodarstwo domowe. W tym miejscu organ pierwszej instancji wywiódł, że wspomniana kwota wydatków (253,22 zł), to suma 100 % ponoszonych przez stronę wydatków mieszkaniowych (244,02 zł) oraz ryczałtu z tytułu braku centralnej ciepłej wody (9,20 zł - iloczyn 20 kWh, ceny 1 kWh wynoszącej 0,46 zł oraz ilości osób w gospodarstwie domowym - 1). Z kolei przywołana wyżej wartość 100 % wydatków mieszkaniowych (244,02 zł) stanowi różnicę pomiędzy całością kwoty uiszczanego czynszu (270,14 zł), a składnikami czynszu, których nie uwzględnia się przy obliczaniu dodatku mieszkaniowego, to jest podatku od nieruchomości oraz opłat: za ubezpieczenie, za eksploatację anten zbiorczych, za wieczyste użytkowanie gruntu i za wymianę wodomierzy.
W dalszej części uzasadnienia Naczelnik Wydziału Gospodarki Lokalowej Urzędu Miasta T. podkreśliła, iż stosując się do wskazań wynikających z decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r., nr [...], mocą której uchylono poprzednią decyzję pierwszoinstancyjną z dnia [...]r. o przyznaniu M. G. dodatku mieszkaniowego, uwzględnił treść art. 6 ust. 6 cytowanej ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r., zgodnie z którym w sytuacji, gdy - jak ma to miejsce w niniejszej sprawie - osoba ubiegająca się o dodatek mieszkaniowy zamieszkuje w lokalu mieszkalnym lub domu niewchodzącym w skład mieszkaniowego zasobu gminy, do wydatków przyjmowanych dla celów obliczenia dodatku mieszkaniowego zalicza się:
- wydatki, które w wypadku najmu lokalu mieszkalnego byłyby pokrywane w ramach czynszu, lecz wyłącznie do wysokości czynszu, jaki obowiązywałby dla danego lokalu, gdyby lokal ten wchodził w skład zasobu mieszkaniowego gminy,
- opłaty, poza czynszem, które obowiązywałyby w zasobie mieszkaniowym gminy, gdyby lokal ten wchodził w skład tego zasobu.
Mianowicie organ pierwszej instancji wskazał, iż dokonał analizy, jakie wydatki spośród ponoszonych przez wyżej wymienioną byłyby pokrywane w ramach czynszu, gdyby jej lokal wchodził w skład zasobu mieszkaniowego gminy. W tym kontekście wyjaśnił, że ponieważ w mieszkaniowym zasobie Miasta T. stawka bazowa czynszu ustalona jest na poziomie niższym niż 3 % wartości odtworzeniowej lokalu, nie jest możliwe szczegółowe rozbicie czynszu na poszczególne składniki, gdyż obowiązek taki nie został nałożony przez ustawodawcę na jednostki samorządu terytorialnego. Z tego powodu, jak również z uwagi na odmienne zasady ustalania wysokości opłat, nie sposób dokonać wprost porównania, podobnie jak nie można przeprowadzić szczegółowej analizy należności ponoszonych przez stronę zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o dodatkach mieszkaniowych, gdyż w przypadku Miasta T. znajduje zastosowanie art. 9 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r., Nr 32, poz. 266 ze zm.), który stanowi, że oprócz czynszu wynajmujący może pobierać opłaty niezależne od właściciela ale tylko w przypadku, gdy korzystający z lokalu nie ma zawartej umowy bezpośrednio z dostawcą mediów lub usług. W rezultacie, za lokale mieszkalne wchodzące w skład mieszkaniowego zasobu gminy nie pobiera się oprócz czynszu żadnych dodatkowych opłat.