Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2012 r. sprawy ze skargi U. N. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. decyzją z dnia [...]r. odmówił stwierdzenia u U.N. choroby zawodowej wymienionej w pozycji 25 pkt 6 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz.1115). W pozycji tej sprecyzowane zostały choroby układu wzrokowego wywołane czynnikami fizycznymi, chemicznymi lub biologicznymi: centralne zmiany zwyrodnieniowe siatkówki i naczyniówki wywołane krótkofalowym promieniowaniem podczerwonym lub promieniowaniem widzialnym z obszaru widma niebieskiego. W uzasadnieniu organ stwierdził, że U.N. była narażona na działanie szkodliwego promieniowania podczas zatrudnienia w zlikwidowanej Spółdzielni A w T. w okresie od 12 sierpnia 1987 r. do 8 sierpnia 1989 r. Jednak dwie upoważnione placówki lekarskie, tj. Poradnia Chorób Zawodowych w S. Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. ( orzeczenie z dnia [...]r.) i Instytut Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w K. Przychodna Chorób Zawodowych w S. (orzeczenie z dnia [...]r.)., nie rozpoznały u tej pracownicy choroby zawodowej z powodu upływu ponad 3-letniego okresu od ustania narażenia na działanie czynników szkodliwych. Udokumentowane objawy zmian degeneracyjnych w obrębie siatkówek obu oczu wystąpiły bowiem w roku 2004, przy czym w roku 2002 stwierdzono prawidłowość ostrości wzroku. Z powodu braku rozpoznania choroby zawodowej do jej stwierdzenia dojść nie mogło.
W odwołaniu od tego rozstrzygnięcia U.N. zanegowała jego zasadność, podnosząc, że problemy z narządem wzroku datują się od roku 1990, lecz nie jest w stanie udowodnić faktu leczenia, bo nie zachowała się żadna dokumentacja, poza wpisem w książeczce zdrowia. Powołując się na orzecznictwo wskazała, że w sytuacji stwierdzonego narażenia na działanie czynników szkodliwych, schorzenia tego narządu i domniemania związku przyczynowego pomiędzy warunkami pracy a schorzeniem, istnieją przyczyny do stwierdzenia choroby zawodowej. W jej ocenie upływ czasu nie ma znaczenia dla tej kwestii. Nadto powołała się na zaliczenie jej do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności z powodu schorzenia narządu wzroku mocą orzeczenia z dnia [...]r.
Decyzją z dnia [...]r. nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w K., na podstawie art. 138 § pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy powyższą decyzję, podtrzymując ustalenia i wnioski organu I instancji.
Na skutek skargi wniesionej przez U.N. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach powyższą decyzję uchylił wyrokiem z dnia 1 grudnia 2009r. sygn. akt IV SA/GI 117/09. W uzasadnieniu wskazał, że z dniem 3 lipca 2009 r. przepisy stanowiące podstawę prawną zaskarżonej decyzji utraciły moc obowiązującą w konsekwencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 19 czerwca 2008 r. (sygn. akt P 23/07, Dz. U. Nr 116 z 2008 r., poz. 740). W związku z tym wystąpiła podstawa uchylenia decyzji określona w przepisie art. 145a § 1 k.p.a., według którego orzeczenie przez Trybunał Konstytucyjny o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją stanowi podstawę wznowienia postępowania administracyjnego. Ta zaś, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jest podstawą uchylenia decyzji. Sąd wskazał na konieczność ponownego rozpoznania sprawy w oparciu o nowy stan prawny z uwzględnieniem § 11 ust. 1 rozporządzenia z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych oraz zebranego dotychczas materiału dowodowego. Wyjaśnił również, że powoływane przez skarżącą orzecznictwo dotyczy poprzedniego stanu prawnego i nie ma zastosowania w sprawie oraz, że w zasadzie ja obciąża ciężar wykazania wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych przed upływem 3 lat od ustania narażenia.