Jednakowoż należy zauważyć, że organ odwoławczy w ogóle nie zajął się kwestią podnoszoną przez skarżącego, iż w przedmiotowym mieszkaniu prowadzone są dwa odrębne gospodarstwa domowe oraz, że organ I instancji przy rozstrzyganiu sprawy nie wziął pod uwagę wyroku [...] oraz postanowienia Sądu z dnia [...] r. o podziale majątku dorobkowego obejmującego przedmiotowy lokal mieszkalny. Z treści tego postanowienia wydanego przez Sąd Rejonowego w B. Wydział [...] sygn. akt [...], którego kopia znajduje się w aktach administracyjnych spawy, wynika, że Sąd przyznał M. B. spółdzielcze prawo do przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz z wkładem oraz nakazał R. B. wydanie tego lokalu w/wym. i opróżnienie go ze swoich rzeczy po złożeniu przez Gminę oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego oraz orzekł, że wnioskodawca posiada uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego.
W świetle art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o dodatkach mieszkaniowych prawo do dodatku przysługuje osobom zajmującym lokal bez tytułu prawnego oczekującym na przysługujący im lokal zamienny lub socjalny, po spełnieniu wskazanych w ustawie przesłanek. Należało więc zbadać czy skarżący jest osobą oczekującą na lokal socjalny, gdyż samo posiadanie takiego uprawnienia nie wyczerpuje wystąpienia wskazanej przesłanki, a następnie czy w mieszkaniu tym, jak twierdzi, są prowadzone [...] odrębne gospodarstwa domowe. Przyjdzie przy tym zauważyć, że ustanie wspólności ustawowej z chwilą prawomocnego orzeczenia rozwodu nie musi oznaczać równoczesnego ustania wspólnego prowadzenia gospodarstwa. Ustanie wspólności ustawowej małżonków po orzeczeniu [...] jest następstwem zmiany ich wzajemnego stanu prawnego, byli małżonkowie nie stanowią bowiem rodziny, natomiast wspólne prowadzenie gospodarstwa domowego jest stanem faktycznym, który może oddziaływać bądź też nie na stan prawny (por. wyrok NSA z 18 czerwca 1996 r. I NSA 1557/95, publik. ONSA 1997/2/96). Wyjaśnienia wymagało zatem kto w istocie wchodzi w skład gospodarstwa domowego skarżącego, jaką powierzchnię mieszkania skarżący zajmuje i na jakiej podstawie, czy i jakie wydatki, w jakiej wysokości i na jakiej podstawie ponosi w związku z zajmowaniem mieszkania. W aktach administracyjnych sprawy brak wyroku rozwodowego, w oparciu o który można byłoby stwierdzić, czy sąd orzekł o sposobie korzystania z mieszkania zajmowanego dotychczas przez byłych małżonków. Z akt nie wynika również czy postanowienie Sądu z dnia [...] r. jest prawomocne. Przyjdzie stwierdzić, że organ I instancji nie poczynił w tym zakresie żadnych ustaleń, choć, jak wynika z pisma skarżącego skierowanego do Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] r., którego kopia została załączona do skargi, jak również z treści odwołania od decyzji tego organu wydanej w tej sprawie, skarżący w postępowaniu przed organem I instancji podnosił okoliczność prowadzenia w przedmiotowym mieszkaniu odrębnego gospodarstwa domowego powołując się na wskazane wyżej orzeczenia sądowe.
Również organ odwoławczy rozpoznając sprawę w ogóle nie odniósł się do tych kwestii, nie dokonał w tym zakresie jakichkolwiek ustaleń faktycznych ani rozważań faktycznych i prawnych pomimo, iż ciąży na nim obowiązek ponownego merytorycznego rozpatrzenia sprawy w jej całokształcie. Organ odwoławczy nie może ograniczyć się bowiem tylko do kontroli decyzji organu I instancji ale zobowiązany jest ponownie rozstrzygnąć sprawę, a tym samym odnieść się do wszelkich żądań oraz okoliczności podnoszonych przez stronę postępowania i ustosunkować się do nich w uzasadnieniu swojej decyzji. Tymczasem w motywach zaskarżonej decyzji zabrakło rozważań w przedmiotowym zakresie, co powoduje, że kwestionowane rozstrzygnięcie narusza przepis art. 107 § 3 k.p.a., a tym samym uchyla się spod kontroli legalności.
W postępowaniu administracyjnym wydanie prawidłowej decyzji w każdym przypadku powinno poprzedzać dokładne ustalenie stanu faktycznego, stosownie do art. 7 i 77 § 1 k.p.a. Natomiast organy orzekające w niniejszej sprawie wymogom tym uchybiły.
Wobec powyższego przyjdzie stwierdzić, iż sprawa nie dojrzała do rozstrzygnięcia, bowiem podstawowe dla jej wyniku okoliczności faktyczne nie zostały wyjaśnione i dlatego zapadłe w niej decyzje, jako przedwczesne nie mogły się ostać.
W toku ponownego rozpatrzenia sprawy właściwy organ uzupełni materiał dowodowy w naprowadzonych kierunkach, a następnie dokona oceny zgromadzonego materiału dowodowego, ustaleń faktycznych, rozważań faktycznych i prawnych oraz stosownie do ich wyniku wyda właściwej treści rozstrzygnięcie, które powinien umotywować wedle wymogów określonych w art. 107 § 3 k.p.a.
W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny, na mocy art.145 § 1 pkt 1 lit. c i art.135 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji wyroku. Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania art. 152 tej ustawy z uwagi na charakter zapadłych w sprawie rozstrzygnięć.