W przedmiotowej sprawie wniosek strony został w Urzędzie Miejskim w P. w dniu [...] konsekwencja tego było, iż należało ustalić dochód rodziny z miesiąca sierpnia 2012 r. lub z miesiąca września 2012 r. w przypadku dochodu utraconego.
W tej mierze wskazać przyjdzie, że organy procedujące w sprawie poprawnie oparły swoje decyzję o ustalenie wysokości dochodu z m-ca sierpnia 2012 r. Na dochód rodziny strony składały się ówcześnie : wynagrodzenia ze stosunku pracy w kwocie 2.734,94 zł oraz dochód z działalności gospodarczej - 866,40 zł -co daje łącznie 3.601,34 zł, a na osobę w rodzinie 720,26 zł. przy kryterium podwyższonym 684 zł. Ponadto z akt sprawy wynika, iż strona z powodu zmniejszenia wymiaru zatrudnienia w miesiącu wrześniu 2012 r. osiągnęła dochód 1.365,79 zł.
Zatem trafne jawią się konstatacje organów orzekających w sprawie, że strona nie spełnia kryterium dochodowego do otrzymania stypendium szkolnego.
Należy również w całości podzielić pogląd zaprezentowany przez organ odwoławczy, że zmniejszenie wysokości wynagrodzenia nie może być uznane za utratę dochodu. W samej rzeczy w ustawie o pomocy społecznej nie zawarto definicji utraty dochodu, co jest odmiennym rozwiązaniem niż to, które obowiązuje w ustawie o świadczeniach rodzinnych, stąd też przez utratę dochodu należy rozumieć sytuacje w której dana osoba czy rodzina w okresie poprzedzającym złożenie wniosku o przyznanie świadczenia uzyskiwała jakiś dochód, natomiast w miesiącu złożenia wniosku już tego dochodu nie uzyskuje.
Innymi słowy - "przepisy ustawy o pomocy społecznej nie zawierają definicji "utraty dochodu", lecz nie budzi wątpliwości, iż pod tym pojęciem należy rozumieć stan, w którym odpadło któreś źródło przychodów w tym sensie, że członek rodziny nie ma już do niego prawa jako takiego. To oznacza, że nie ma już tego źródła (...)" (patrz wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 08 maja 2014 r. , sygn. akt II SA/Rz 110/14 - zbiór orzeczeń LEX nr 1471320).
Stąd też w przypadku do rodziny strony miało miejsce jedynie zmniejszenie wysokości wynagrodzenia, a nie utrata źródła dochodu.
Co do poruszanej przez stronę skarżącą kwestii, iż ustawa o systemie oświaty w zakresie ustalenia dochodu odsyła do ustawy o pomocy społecznej i wątpliwości budzi przyjęcie w uchwale nr [...] Rady Miasta w P. z dnia [...] siatki pojęć w zakresie utraty dochodu z ustawy o świadczeniach rodzinnych, należy zgodzić się z ta konstatacją.
Jednakże nie sposób zauważyć, że ewentualna niezgodność z przepisami prawa części jednego z przepisów wspomnianej uchwały - który to przepis (w części dotyczącej kwestii utraty dochodu) ewidentnie nie miał zastosowania w niniejszej sprawie - nie można wysnuwać wniosku o sprzeczności z prawem wszystkich zapisów uchwały.
Na marginesie można także wskazać, że strona skarżąca, z uwagi na wysokość dochodu również nie spełniałaby warunków do uzyskania wnioskowanej pomocy na gruncie przepisów poprzedniej uchwały nr [...] Rady Miasta w P. z dnia [...].
Nie sposób również rzeczowo odnieść się do zarzutu skargi o naruszeniu przez organ art. 90b ust. 1 i 2, art. 90d ust.8, art. 90n, art. 90f ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty, albowiem strona skarżąca w żadnym momencie skargi nie wskazała konkretnie na czym to naruszenie miałoby polegać.
Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości w działaniu organów, tak gdy idzie o ustalenie stanu faktycznego sprawy, jak i o zastosowanie do jego oceny przepisów prawa, albowiem ocena ta została dokonana przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy. Innymi słowy - w przywołanych okolicznościach, brak jest podstaw do zakwestionowania zgodności z prawem zaskarżonej decyzji, która zapadła na skutek wyczerpującego wyjaśnienia sprawy, na podstawie zgromadzonych i potrzebnych do jej rozstrzygnięcia dowodów, właściwej ich oceny oraz prawidłowych rozważań faktycznych i prawnych organu odwoławczego, zawartych w jej uzasadnieniu (art. 107 § 3 k.p.a.).
Zatem końcowo godzi się wskazać, że w świetle całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego i wyżej naprowadzonych okoliczności, pomimo subiektywnych odczuć strony skarżącej, należy uznać podjęte w sprawie rozstrzygnięcie za prawidłowe.
W tym stanie rzeczy brak było podstaw do uwzględnienia skargi, a co za tym idzie podlegała ona oddaleniu, zgodnie z treścią art. 151 p.p.s.a.