W odpowiedzi na skargę organ administracyjny wniósł o jej oddalenie, argumentując tak jak w uzasadnieniu swojego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola wspomniana sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (§ 2).
Sąd administracyjny, uwzględniając skargę, uchyla zaskarżony akt w całości albo części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa, dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub też inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Jeżeli natomiast zachodzą przyczyny określone w art. 156 k.p.a. lub innych przepisach - stwierdza nieważność orzeczenia w całości lub części. Stwierdzenie wydania rozstrzygnięcia z naruszeniem prawa wchodzi zaś w grę, o ile zachodzą przyczyny, określone w k.p.a. lub innych przepisach (art. 145 ustawy z dnia 30.sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. z 2012 r., poz. 270, dalej: p.p.s.a.). Po myśli art. 134 § 1 p.p.s.a., rozstrzygając daną sprawę, sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, może zastosować przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach, prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 p.p.s.a.) .
W tym kontekście uznano, że skarga w niniejszej sprawie zasługuje na uwzględnienie. Sądowa kontrola legalności, przeprowadzona stosownie do wskazań zawartych w art. 1 § 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, wykazała bowiem, że zaskarżone rozstrzygnięcie została wydane z istnym naruszeniem prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, a tym samym powinny zostać wyeliminowane z obrotu prawnego.
Nie budzi wątpliwości w przedmiotowej sprawie, iż zaskarżone postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r. nr [...] uznającej M. J. za uchylającego się od zobowiązań alimentacyjnych wobec dziecka - P. J. zapadło w sytuacji, w której w obrocie prawnym pozostawało ostateczne i prawomocne postanowienie Kolegium z dnia [...] r. nr [...] podjęte w tej samej sprawie tj. odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od wyżej wymienionej decyzji.
Zaskarżone postanowienie obarczone jest wadą nieważności w postaci rzeczy osądzonej (res iudicata). W świetle art. 156 § 1 pkt. 3 w zw. z art. 126 k.p.a. organ administracji publicznej stwierdza nieważność postanowienia, które dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej ostatecznym postanowieniem.
Wobec tego Sąd działając na podstawie art. 145 § 2 w zw. z art. art. 156 § 1 pkt. 3 w i art. 126 k.p.a. zobligowany był stwierdzić nieważność postanowienia.