Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik Protokolant Sekretarz sądowy Magdalena Kurpis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2009 r. sprawy ze skargi Wojewody Ś. na uchwałę Rady Miasta P.Ś. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie usług opiekuńczych stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały
W dniu [...]r. Rada Miasta w P.Ś., działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1, art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.), w związku z art. 17 ust. 1 pkt 11 oraz art. 50 ust. 6 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593), podjęła Uchwałę Nr [...] w sprawie: określenia szczegółowych warunków przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze zapewniane w miejscu zamieszkania oraz szczegółowych warunków częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat jak również trybu ich pobierania.
Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniósł Wojewoda Ś. W złożonej skardze wniósł o stwierdzenie nieważności w/w uchwały zarzucając naruszenie art. 50 ust. 6 ustawy o pomocy społecznej. Zdaniem Wojewody Rada Miasta dokonała niedopuszczalnej prawem modyfikacji art. 50 ust. 1 wspomnianej ustawy, albowiem wprowadziła nieznane ustawie pojęcie "stanu zdrowia", jako okoliczności uzasadniającej przyznanie pomocy. Podczas gdy ustawa uprawnia do pomocy osoby, które z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymagają pomocy, a więc szersze grono podmiotów. Tymczasem z istoty prawa miejscowego wynika niedopuszczalność działania organu realizującego delegację ustawową, w efekcie którego dochodzi do powtarzania bądź modyfikacji wiążących go norm o charakterze powszechnie obowiązującym. Dodatkowo wprowadzając w § 2 uchwały wymóg przedłożenia zaświadczenia lekarskiego stwierdzającego konieczność korzystania z usług opiekuńczych i specjalistycznych usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania naruszyła przepis art. 50 ust. 3 ustawy, który ten wymóg zastrzega tylko w odniesieniu do jednego rodzaju usług, tj. pielęgnacji.
W odpowiedzi na skargę Prezydent miasta P.Ś. wniósł o umorzenie postępowania w związku z uwzględnieniem skargi w całości w trybie art. 54 § 3 p.p.s.a, a to poprzez uchylenie zaskarżonej uchwały i wprowadzenie nowych zasad w jej przedmiocie uchwałą z dnia [...] r. nr [...].
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarga zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści przepisu art. 1 §1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269; z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola, o której mowa sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Zgodnie zaś z przepisem art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270; z późn. zm.), zwanej dalej p.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 tej ustawy, stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności. Wskazać ponadto należy, że zgodnie z przepisem art. 134 § 1 ustawy p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.