W tym miejscu podkreślenia wymaga, że ustawa nowelizująca nie zawiera w tym względzie przepisów przejściowych, a zatem obowiązuje reguła intertemporalna natychmiastowego skutku działania nowej regulacji.
W konsekwencji postępowanie w przedmiocie wyłącznie ustalenia nienależnie pobranych świadczeń utraciło swoją podstawę materialnoprawną, co jest równoznaczne z brakiem możliwości merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez organ administracyjny wyłącznie w zakresie dotyczącym ustalenia świadczeń nienależnie pobranych.
Kwestia nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych została uregulowana w art. 30 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zgodnie z art. 30 ust. 1 tej ustawy osoba, która pobrała nienależnie świadczenia rodzinne, jest obowiązana do ich zwrotu. W świetle ustępu 2 tego artykułu (w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania zaskarżonej decyzji) za nienależnie pobrane świadczenia rodzinne uważa się:
1) świadczenia rodzinne wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie, zawieszenie prawa do świadczeń rodzinnych lub zmniejszenie wysokości przysługujących świadczeń rodzinnych albo wstrzymanie wypłaty świadczeń rodzinnych w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca te świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania;
2) świadczenia rodzinne przyznane lub wypłacone na podstawie fałszywych zeznań lub dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą te świadczenia;
3) świadczenia rodzinne wypłacone w przypadku, o którym mowa w art. 23 a ust. 5, za okres od dnia, w którym osoba stała się uprawniona do świadczeń rodzinnych w innym państwie w związku ze stosowaniem przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, do dnia wydania decyzji o uchyleniu decyzji przyznającej świadczenia rodzinne;
4) świadczenia rodzinne przyznane na podstawie decyzji, której następnie stwierdzono nieważność z powodu jej wydania bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa albo świadczenie rodzinne przyznane na podstawie decyzji, która została następnie uchylona w wyniku wznowienia postępowania i osobie odmówiono prawa do świadczenia rodzinnego;
5) świadczenia rodzinne wypłacone osobie innej niż osoba, która została wskazana w decyzji przyznającej świadczenia rodzinne, z przyczyn niezależnych od organu, który wydał tę decyzję.
Decyzja o ustaleniu i zwrocie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych nie jest wydawana, jeżeli od terminu ich pobrania upłynęło więcej niż 10 lat (ust. 5).
W rozpoznawanej sprawie jest bezspornym, że Burmistrza M. po wznowieniu postępowania, w trybie art. 151 § 1 pkt 2 w związku z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., wydał decyzję z dnia [...] r., nr [...], o odmowie przyznania świadczeń rodzinnych na dzieci F. K. S., od której skarżąca nie wniosła odwołania. Powyższa sytuacja wyczerpuje przesłankę określoną w art. 30 ust. 2 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych skutkującą uznaniem świadczenia za nienależnie pobrane. Za takie bowiem przepis ten uznaje świadczenie przyznane na podstawie decyzji, która została następnie uchylona w wyniku wznowienia postępowania i osobie odmówiono prawa do świadczenia rodzinnego.