Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant st. sekr. sąd. Magdalena Nowacka-Brzeźniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2009 r. sprawy ze skargi D. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]nr [...] w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję Burmistrza T. z dnia [...] nr [...]; 2. przyznaje wynagrodzenie adwokatowi P. R. w kwocie [...]zł ( słownie:[...]) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z dnia [...] r. Burmistrz T. odmówił przyznania D.L. zaliczki alimentacyjnej dla córki E. w okresie zasiłkowym [...] r. - [...] r.
Rozstrzygnięcie to oparto na ustaleniu, że dochód rodziny strony w przeliczeniu na osobę przekracza kryterium wyznaczone w ustawie z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. Nr 86, poz. 732, ze zm.), zwanej dalej ustawą o zaliczce. Wprawdzie wnioskodawca domagał się uznania dochodu z pracy zarobkowej za dochód utracony, jednak organ orzekający powołał się na § 17 ust. 2 rozporządzenia z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawie o świadczenia rodzinne (Dz. U. Nr 105, poz. 881, ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, według którego nie pomniejsza się dochodu rodziny o dochód utracony, jeżeli w tym samym roku kalendarzowym osoba uzyskała inny dochód i nie utraciła go przed zgłoszeniem wniosku o zasiłek, bez względu na przerwę w uzyskiwaniu dochodów w roku kalendarzowym poprzedzającym okres zasiłkowy. Tymczasem wnioskodawca utracił dochód z pracy zarobkowej od dnia [...] r., ale z tym dniem przyznano mu rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. W świetle § 17 ust. 2 rozporządzenia dochód uzyskany z tytułu zatrudnienia nie może być uznany za dochód utracony.
Zaskarżoną decyzją wydaną na skutek odwołania strony, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymało w mocy decyzję I instancji, całkowicie podzielając przedstawione w niej ustalenia i wnioski, akcentując związanie organów administracyjnych przepisem § 17 ust. 2 rozporządzenia.
W skardze D.L. zakwestionował zapadłe rozstrzygnięcie zarzucając, że zostało ono oparte na ustaleniach nie uwzględniając utratę dochodu.
Odpowiadając na skargę organ odwoławczy postulował jej oddalenie, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna, bowiem wydane w sprawie decyzje nie spełniają wymogów legalności. Rozstrzygnęły one sprawę z powołaniem się na § 17 ust. 2 rozporządzenia. Tymczasem przepis ten nie tylko wykracza poza delegację ustawową, ale jest wręcz sprzeczny z ustawą zawierającą tę delegację, tj. z art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (j.t. Dz. U. Nr 139 z 2006 r., poz. 992, ze zm.) - por. wyrok tut. Sądu z dnia 22.I.2007 r., sygn. akt IV SA/Gl 1019/05. Niekonstytucyjność owego przepisu została ostatnio stwierdzona wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt P 45/08, w którym podkreślono, że § 17 ust. 2 rozporządzenia zmienia sytuację strony na niekorzyść w stosunku do uregulowania ustawowego.
Ponieważ sprawa nie może być rozstrzygnięta według niekonstytucyjnych przepisów, dlatego musi być ponownie rozpatrzona w pominięciem cytowanego przepisu rozporządzenia, który zresztą obecnie przestał już nawet formalnie obowiązywać. Właściwe było uchylenie decyzji obu instancji, skoro konieczne jest dokonanie na nowo ustaleń w zakresie dochodów skarżącego i jego rodziny.
W tym stanie rzeczy na mocy art. 135, art. § 1 pkt 1 ppkt a i b oraz art. 250 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 z 2002 r., poz. 1270, ze zm.) orzeczono, jak w sentencji.
SW