Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Magdalena Nowacka-Brzeźniak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2013r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] roku Kierownik Działu Dodatków Mieszkaniowych w Miejskim Ośrodku Pomocy Rodzinie w B., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta B. uchylił, po uprzednim wznowieniu postępowania, decyzję Prezydenta Miasta B. nr [...] z dnia [...] roku przyznającą M.D. prawo do dodatku mieszkaniowego w wysokości 149,96 złotych miesięcznie na okres od 1 października 2007 roku do 31 marca 2008 roku.
W uzasadnieniu decyzji, organ wskazał, że zaistniała przesłanka wznowienia postępowania w sprawie przyznanego stronie dodatku mieszkaniowego określona w art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., gdyż wyszły na jaw nowe okoliczności faktyczne, istotne dla sprawy, istniejące w dniu wydania decyzji, a nie znane organowi przyznającemu dodatki mieszkaniowe. Z poczynionych przez organ ustaleń wynikało bowiem, że we wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego M.D. podał nieprawidłowe dane dotyczące wysokości dochodu uzyskanego w okresie trzech miesięcy poprzedzających złożenie wniosku, tj. nie ujawnił, że w tym czasie otrzymał rentę inwalidzką w S. w łącznej wysokości 74,63 złote, podczas gdy świadczenie to stanowi przychód, a w konsekwencji mieści się w definicji dochodu o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o dodatku mieszkaniowym. Ta okoliczność, jak wskazano w uzasadnieniu, przesądziła o tym, że nie można było uznać za prawidłową decyzji wydanej na podstawie złożonej przez M. D. deklaracji o wysokości dochodów. Jednocześnie jednak, po ponownym przeliczeniu wysokości dochodów uznano, iż w wyniku postępowania wznowieniowego mogłaby zapaść tylko decyzja odpowiadająca decyzji dotychczasowej. Wobec czego na podstawie art. 146 § 2 k.p.a. nie orzeczono o uchyleniu decyzji z dnia [...] r.
W odwołaniu od powyższej decyzji M.D. podniósł następujące zarzuty:
1) naruszenie zasady legalizmu (praworządności), tj. naruszenie art. 6 k.p.a. w zw. z art. 87 Konstytucji w zw. z wyrokiem NSA z dnia 5 stycznia 1993 roku (SAB/Wr 47/92, Wspólnota 1933, nr 41) oraz w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 roku, sygn. K. 20/01 poprzez przyjęcie błędnego wniosku, że stosowanie polskiej ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych można rozszerzyć na terytorium dowolnego państwa, bez potrzeby ratyfikowania umowy międzynarodowej o której mowa w art. 87 Konstytucji,
2) naruszenie art. 149 § 2 k.p.a. poprzez przyjęcie błędnego wniosku, że terminy materialnoprawne z art. 35 k.p.a. nie obowiązują organu pierwszej instancji i dlatego od dnia wydania postanowienia o wznowieniu posŧępowania do wydania decyzji mogło minąć prawie 1,5 roku, bez potrzeby umorzenia wznowionego postępowania,
3) naruszenie przepisów postępowania poprzez błędne ustalenia stanu faktycznego dotyczącego wysokości dochodów uzyskanych w S.
Nadto, w odwołaniu M. D. kwestionował także postanowienie z dnia [...] roku Nr [...] dotyczące wznowienia postępowania, jako wydane z naruszeniem zasady legalizmu, a to art. 6 k.p.a.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] roku nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.