Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Michalik (spr.) Sędzia WSA Stanisław Nitecki Protokolant St. sekr. sąd. Magdalena Kurpis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lutego 2013 r. sprawy ze skargi M.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...] Kierownik Działu Dodatków Mieszkaniowych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B. działając z upoważnienia Prezydenta Miasta B., na podstawie art. 2-8 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych oraz art. 104 K.p.a. i art. 151 § 1 pkt 2 K.p.a., po wznowieniu postępowania objętego postanowieniem z dnia [...]r., nr [...] po ponownym rozpoznaniu wniosku M.D. nr [...] z dnia [...]r. postanowił:
1) uchylić decyzję Prezydenta Miasta B. nr [...] z dnia [...]r., przyznającą stronie dodatek mieszkaniowy w wysokości 98,33 zł miesięcznie na okres od 1 października 2008 r. do 31 marca 2009 r.;
2) przyznać stronie dodatek mieszkaniowy w wysokości 94,95 zł miesięcznie na okres od 1 października 2008 r. - 31 marca 2009 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że w sprawie wyszły na jaw nowe okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, a istniejące w dniu wydania decyzji przyznającej M.D. dodatek mieszkaniowy, co stanowiło podstawę wydania postanowienia w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie dodatku mieszkaniowego na okres od 1 października 2008 r. do 31 marca 2009 r.
Organ wyjaśnił, że postępowanie wyjaśniające przeprowadzone w sprawie wykazało, że we wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego z dnia 29 września 2008 r. wnioskodawca podał nieprawdziwe dane dotyczące wysokości dochodu uzyskanego w okresie trzech miesięcy poprzedzających datę jego złożenia, co przesądziło o wydaniu nieprawidłowej decyzji przyznającej stronie prawo do dodatku mieszkaniowego. Organ wskazał, że M.D. oprócz dochodu wykazanego w deklaracji w kwocie 1.113,48 zł łącznie w miesiącach czerwiec, lipiec i sierpień 2008 r., to jest 371,16 zł miesięcznie otrzymywał, nie wykazaną wówczas rentę inwalidzką w S. w łącznej wysokości 67,44 zł. Organ wyjaśnił, że ustalając wysokość dochodów strony winno się wziąć pod uwagę również wartość otrzymanej renty inwalidzkiej. Dlatego organ stwierdził, że należy dokonać ponownego przeliczenia wysokości przyznanego dodatku mieszkaniowego przy uwzględnieniu dochodu uzyskanego w S. W dalszej kolejności organ administracji dokonał szczegółowego wyliczenia oraz wskazał, że przyznany dodatek mieszkaniowy łącznie z ryczałtem winien wynosić 94,95 zł.
M.D. nie zgodził się z wyżej przywołaną decyzją składając odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. Skarżonej decyzji zarzucił naruszenie zasady legalizmu, to jest naruszenie art. 6 K.p.a. w związku z art. 87 Konstytucji RP poprzez przyjęcie, że stosowanie polskiej ustawy o dodatkach mieszkaniowych można rozszerzać na terytorium dowolnego państwa (S.) bez potrzeby ratyfikowania umowy międzynarodowej. Dodatkowo wskazał na naruszenie art. 149 § 2 K.p.a. poprzez uznanie, że od dnia wydania postanowienia w przedmiocie wznowienia postępowania do dnia doręczenia decyzji organu mogło upłynąć prawie 1,5 roku, bez konieczności wydania umorzenia postępowania wznowieniowego, jako bezprzedmiotowego. Dodatkowo organowi I instancji zarzucił naruszenie przepisów postępowania poprzez błędne ustalenie stanu faktycznego dotyczącego wysokości dochodów uzyskanych w S. z uwagi na nielegalnie lub półlegalnie zdobytej decyzji o rencie z S., która przeliczona została na podstawie "niewiadomego kursu walut obcych". Wskazując na powyższe odwołujący wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji oraz umorzenie wznowionego postępowania. W obszernym uzasadnieniu odwołania odwołujący odniósł się do poszczególnych zarzutów akcentując, że nie istnieje ratyfikowana umowa międzynarodowa, która rozszerzałaby zakres stosowania ustawy o dodatkach mieszkaniowych na terytorium S. Nie istnieją również akty prawa miejscowego o zwrocie pieniędzy przez inną gminę w razie słusznego lub niesłusznego wypłacenia dodatku mieszkaniowego. W konkluzji odwołujący ponownie wniósł o umorzenie postępowania z uwagi na niedopuszczalność jego wznowienia.