Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.) Sędzia NSA Szczepan Prax Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Rogowska-Bil po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2015 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie statusu bezrobotnego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Prezydent Miasta C., na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. a i art. 2 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 33 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy k.p.a., orzekł o utracie przez J.K. (K.) statusu osoby bezrobotnej z dniem 19 marca 2014 r. W uzasadnieniu decyzji podniesiono , iż J.K. nie stawił się w Powiatowym Urzędzie Pracy w wyznaczonym terminie, jak również nie poinformował o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa w okresie 7 dni . Odzyskanie statusu osoby bezrobotnej może nastąpić po upływie co najmniej 120 dni od dnia pierwszego niestawiennictwa.
W odwołaniu od tej decyzji J.K. wyjaśnił, iż w okresie od 10 do 15 marca 2014 r. przebywał na leczeniu szpitalnym, a następnie do 29 marca 2014 r. jeździł na zabiegi rehabilitacyjne do P., co potwierdza zaświadczenie lekarskie ( druk L4). Podejmował próby kontaktu telefonicznego z Urzędem Pracy, jednakże nikt telefonu nie odbierał. Trudno było mu zrezygnować z zabiegów w celu zgłoszenia się osobiście w U.P. Jest osobą samotną, stąd nie miał możliwości dostarczenia zwolnienia za pośrednictwem innych osób.
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Wojewoda [...] utrzymał w całości w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. W uzasadnieniu podniósł, iż odwołujący będąc prawidłowo poinformowanym o prawach i obowiązkach bezrobotnego, w szczególności o obowiązku stawiania się w wyznaczonych terminach nie spełnił obowiązków wynikających z art. 33 ust. 3 i 4 pkt.4 ustawy o promocji zatrudnienia.
W ocenie organu II instancji bezspornym w sprawie jest to, że odwołujący nie zgłosił się w Urzędzie Pracy w wyznaczonym terminie tj. w dniu 19 marca 2014r., jak również nie powiadomił w okresie do 7 dni o uzasadnionej przyczynie niestawiennictwa. Dopiero w odwołaniu złożonym w dniu 16 kwietnia 2014r., zatem po upływie 7 dni od wyznaczonej daty stawiennictwa, bezrobotny poinformował, że w okresie od 10 do 15 marca 2014r. przebywał na leczeniu szpitalnym, a następnie do 29 marca 2014 r. jeździł na zabiegi rehabilitacyjne do P. Na potwierdzenie powyższych argumentów odwołujący przedłożył kserokopię karty wypisowej ze szpitala oraz kserokopię zaświadczenia lekarskiego na druku ZUS ZLA.
Odwołujący, jako bezrobotny z prawem do zasiłku dla bezrobotnych obowiązany jest do dokumentowania niezdolności do pracy zaświadczeniem lekarskim wystawionym na druku ZUS ZLA. Zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia, bezrobotny zachowuje prawo do zasiłku i stypendium za okres udokumentowanej niezdolności do pracy, przypadający w okresie przysługiwania zasiłku lub odbywania stażu, przygotowania zawodowego dorosłych i szkolenia, za który na podstawie odrębnych przepisów pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia lub przysługują im zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa. Art. 80 ust 2 ww. ustawy stanowi, że bezrobotni, z wyjątkiem odbywających leczenie w zakładzie lecznictwa odwykowego, są obowiązani do przedstawienia zaświadczeń o niezdolności do pracy wskutek choroby lub opieki nad chorym członkiem rodziny na druku określonym odrębnymi przepisami. Nieprzedstawienie zaświadczenia w wymaganej formie skutkuje pozbawieniem statusu bezrobotnego z pierwszym dniem niezdolności do pracy.