Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Rogowska-Bil po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi I. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia odsetek z tytułu niedochowania warunków umowy pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej uchyla zaskarżoną decyzję.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., Wojewoda [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 267, dalej: Kpa), po rozpatrzeniu odwołania I.B. utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r. w sprawie odmowy uwzględnienia wniosku I.B. o umorzenie odsetek naliczonych z tytułu niedochowania warunków umowy pożyczki nr [...] zawartej w dniu [...] r. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 139 ust. 5 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 674 z późn. zm.), pożyczki z Funduszu Pracy otrzymane na podstawie umów zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy podlegają umorzeniu, rozłożeniu na raty, odroczeniu terminu spłaty na zasadach określonych w przepisach dotychczasowych. Wobec tego, w rozpoznawanej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514 z późn. zm.), w tym art. 18 ust. 4a, według którego, starosta może odroczyć termin spłaty, rozłożyć na raty albo po zasięgnięciu opinii powiatowej rady zatrudnienia umorzyć w części lub w całości pożyczkę, o której mowa w ust. 1, jeżeli: 1) w wyniku postępowania egzekucyjnego lub na podstawie innych okoliczności lub dokumentów stwierdzono, że pożyczkobiorca nie posiada majątku, z którego można dochodzić należności, 2) w wyniku egzekucji pożyczkobiorca lub osoby pozostające na jego utrzymaniu byłyby pozbawione niezbędnych środków utrzymania, 3) pożyczkobiorca zmarł, nie pozostawiając majątku, z którego można dochodzić należności, 4) wydatki egzekucyjne będą wyższe od należności, 5) przeprowadzone postępowanie wyjaśniające wykaże, że za umorzeniem przemawiają szczególne względy gospodarcze lub społeczne. Ponadto art. 18 ust. 4b określa, że umorzenie pożyczki, za spłatę której odpowiada solidarnie więcej niż jeden dłużnik, może nastąpić, gdy okoliczności uzasadniające umorzenie, o których mowa w ust. 4a, zachodzą co do wszystkich zobowiązanych. Organ odwoławczy podniósł, że Powiatowa Rada Zatrudnienia w C. negatywnie zaopiniowała wniosek strony w przedmiocie umorzenia należności z tytułu niedotrzymania warunków umowy pożyczki udzielonej na uruchomienie i prowadzenie działalności gospodarczej. Dodał, że organ zatrudnienia przeprowadził postępowanie i ustalił, iż w stosunku do strony oraz jej małżonka - K.B. i poręczycielki - A.T., zachodzą przesłanki umorzenia należności wyrażone w cytowanym art. 18 ust. 4a i 4b ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu. Natomiast z uwagi na niezgłoszenie się na wezwanie poręczycieli; B.T. i W.Z., organ I instancji nie miał możliwości stwierdzenia, czy wobec nich zachodzą przesłanki umorzenia należności. Następnie Wojewoda [...] wskazał, że niezasadne są zarzuty odwołania dotyczące naruszenia przez organ zatrudnienia przepisów postępowania, tj. art. 7, 77 § 1 i art. 80 Kpa, poprzez dokonanie błędnej oceny sytuacji majątkowej strony. Podniósł, że organ I instancji w dniu [...] r. wezwał stronę i poręczycieli do zgłoszenia się w organie zatrudnienia, celem złożenia wyjaśnień na okoliczność sytuacji materialnej i rodzinnej, oraz do przedłożenia aktualnych dokumentów o dochodach, a także aktualnych rachunków związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego. Jednakże z uwagi na niezgłoszenie się poręczycieli; B.T. i W.Z. organ I instancji nie miał możliwości stwierdzenia, czy zachodzą wobec nich przesłanki umorzenia należności, gdyż ma ograniczone możliwości samodzielnego ustalenia sytuacji materialnej, zdrowotnej czy rodzinnej zobowiązanych. Podkreślił, że dla oceny, czy istnieją podstawy umorzenia należności, konieczne jest wykazanie w sposób nie budzący wątpliwości, że okoliczności uzasadniające umorzenie, wymienione w art. 18 ust. 4a cytowanej ustawy, zachodzą w stosunku do wszystkich zobowiązanych (dłużników solidarnych). Z istoty poręczenia wynika bowiem obowiązek poręczyciela, wykonania zobowiązania, gdy nie wykona go dłużnik główny. Solidarna odpowiedzialność dłużników oznacza, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników, zwalnia pozostałych. Aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela wszyscy dłużnicy solidarni pozostają zobowiązani (art. 366 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego). Organ wskazał, że niezasadne są również twierdzenia strony dotyczące niewysłania przez organ zatrudnienia, wezwania do poręczycieli; B.T. i W.Z. do stawienia się celem ustalenia ich sytuacji materialnej. Podkreślił, że z akt sprawy bezspornie wynika, iż organ zatrudnienia w dniu 9.01.2014 r. skierował, zarówno do strony jak również do wszystkich poręczycieli, wezwania do zgłoszenia się w organie zatrudnienia, celem złożenia wyjaśnień na okoliczność sytuacji materialnej i rodzinnej. Poręczyciel W.Z. osobiście potwierdził odbiór wezwania w dniu 13.01.2014 r. Natomiast wezwanie skierowane do B.T., zostało doręczone zgodnie z art. 44 Kpa (doręczenie zastępcze). Wojewoda [...] podkreślił, że nie budzi wątpliwości, iż doręczenie przesyłki listowej organu zatrudnienia, zawierającej wezwanie z dnia 9.01.2014 r., zostało dokonane w sposób uregulowany w art. 44 K.p.a.