Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzanna Sałuda, Sędzia WSA Małgorzata Walentek, Protokolant Specjalista Magdalena Kurpis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi T.M. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 maja 2017 r. w sprawie o sygn. akt IV SA/Gl 1128/16 na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę o wznowienie postępowania.
Decyzją z dnia [...]r. Prezydent Miasta T. odmówił przyznania T.M. zasiłku celowego na zakup żywności i leków oraz na pokrycie opłaty za mieszkanie, przy czym sprawa została zainicjowana wnioskiem strony z 26 września 2012 r.
Na skutek odwołania strony decyzją z dnia [...]r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach w trybie art. 138 § 2 kpa uchyliło decyzję organu I instancji i przekazało sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia. Kolegium potwierdziło spełnienie przez wnioskodawcę ustawowego kryterium dochodowego i uznało, że w stosunku do niego nie wyjaśniono okoliczności dotyczących możliwości przyznania właściwych form pomocy społecznej, np. w formie gorącego posiłku i schronienia. Jednocześnie wskazało, że nie wykazał on potrzeby otrzymania pomocy na zakup leków, a wobec nieposiadania mieszkania brak jest podstaw do przyznania zasiłku celowego na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnioskodawca podniósł, że wykazał potrzebę uzyskania zasiłku okresowego na zakup leków i zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Jego zdaniem wyrok eksmitujący go z mieszkania jest nieważny i mieszkanie zostanie mu zwrócone. Domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji kwestionując zalecenia Kolegium odnośnie rozważenia przyznania skarżącemu świadczeń niepieniężnych.
Wyrokiem tut. Sadu z dnia 18 maja 2017 r., sygn. akt IV SA/Gl 1128/16, powyższa skarga została oddalona, a wyrok ten uprawomocnił się.
W dniu 31 lipca 2017 r. skarżący wniósł skargę o wznowienie postępowania sądowego na tej podstawie, że bez własnej winy nie brał udziału w tym postępowaniu. Wskazał, że od lutego do czerwca 2017 r. przebywał w zakładzie karnym. Z pozostałej treści skargi i z pisma z 24 sierpnia 2017 r. wynika, że skarżący nie wiedział o terminie rozprawy, a o wydanym wyroku powziął informację w dniu 31 lipca 2017 r., tj. w dniu, w którym złożył skargę wznowieniową.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest wniesiona w terminie i opiera się na ustawowej podstawie wznowienia określonej w art. 271 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.), dalej: ppsa, w związku z czym - zgodnie z art. 280 § 1 ppsa - należało ją rozpoznać na rozprawie. Kwestię dopuszczalności skargi Sąd rozstrzygnął na korzyść skarżącego. Wykazał on bowiem swój pobyt w zakładzie karnym w okresie 14 lutego - 12 czerwca 2017 r., obejmującym czas, w którym wysłane było zawiadomienie o rozprawie sądowej i w którym ta rozprawa się odbyła. Jednocześnie zauważyć trzeba, że wcześniejsze pisma sądowe także były awizowane, a zatem faktycznie skarżący nie wiedział o toku sprawy, ani też o ciążącym na nim obowiązku wskazania nowego miejsca pobytu. Można w tych warunkach przyjąć, że bez swojej winy skarżący był pozbawiony możności działania, a więc wystąpiła w/w ustawowa podstawa wznowienia. Dlatego też Sąd rozpoznał sprawę na nowo.
Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd oddalił skargę o wznowienie uznając, że nie mógłby wydać innego rozstrzygnięcia, jak to, które zostało orzeczone pierwotnym wyrokiem z dnia 18 maja 2017 r. Otóż niezależnie od poprawności stanowiska wyrażonego w zaskarżonej decyzji generalnie jest ona korzystna dla skarżącego, gdyż uchyla decyzję I instancji odmawiającą przyznania mu świadczenia z pomocy społecznej. Organ I instancji zobowiązany był na mocy tej decyzji do ponownego rozpatrzenia sprawy, przy czym, z uwagi na charakter decyzji kasacyjnej, nie byłby związany merytorycznymi uwagami organu odwoławczego.