Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Bożena Miliczek - Ciszewska Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz Protokolant specjalista Agnieszka Rogowska - Bil po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2016 r. sprawy ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Gminy Lubomia z dnia 12 maja 2015 r. nr X/46/2015 w przedmiocie wprowadzenia "Lubomskiej Karty Rodziny 3+" stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Wojewoda Śląski skargą skierowaną w dniu 3 lipca 2015 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Gminy Lubomia z dnia 12 maja 2015 r. Nr X/46/2015 w sprawie wprowadzenia "Lubomskiej Karty Rodziny 3+" dla rodzin wielodzietnych, opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego z 2007 r., nr 99, poz. 2022, jako niezgodnej z art. 27 ust. 2 ustawy o Karcie Dużej Rodziny z dnia 5 grudnia 2014 r. (tekst jedn. Dz.U. z 2014 r., poz. 1863, dalej: ustawa lub Karta Dużej Rodziny).
W uzasadnieniu skargi podniósł, że przedmiotową uchwałą podjętą na sesji w dniu 12 maja 2015 r. Rada Gminy Lubomia wprowadziła "Lubomską Kartę Rodziny 3+" dla rodzin wielodzietnych, w tym rodzin zastępczych z terenu Gminy Lubomia. Uchwała została doręczona organowi nadzoru w dniu 25 maja 2015 r. Zdaniem organu nadzoru Rada Gminy Lubomia błędnie upatruje podstawy prawnej uchwały w treści m. in.: art. 7 ust. 1 pkt 6a i pkt 16 oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., poz. 1515, dalej: usg oraz ustawa samorządowa) w związku z celami strategicznymi w ramach "Systemu profilaktyki i opieki nad dzieckiem i rodziną w gminie Lubomia" przyjętego uchwałą Nr LI/336/2010 Rady Gminy Lubomia z dnia 30 czerwca 2010 r. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6a i pkt 16 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej oraz polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej. Z kolei według art. 18 ust. 1 tej ustawy do właściwości rady gminy należą wszystkie sprawy pozostające w zakresie działania gminy, o ile ustawy nie stanowią inaczej. Przepis ten formułuje zatem ustawową zasadę domniemania kompetencji przysługujących gminie na rzecz rady gminy. Natomiast nie stanowią one samodzielnej podstawy prawnej podjęcia omawianego aktu, a tym bardziej aktu o charakterze normatywnym.
W obowiązującym stanie prawnym takim przepisem szczególnym, dającym możliwość wprowadzenia na terenie gminy samorządowego programu przyznającego uprawnienia członkom rodzin wielodzietnych jest art. 27 ustawy o Karcie Dużej Rodziny. Ustawa ta weszła w życie, zgodnie z jej art. 42 ustawy - z dniem 1 stycznia 2015 r. z wyjątkiem art. 35, który wszedł w życie z dniem 2 stycznia 2015 r. Niemniej jednak nie w tym organ nadzoru upatrywał się nieważności uchwały, gdyż odwołując się do ugruntowanego w tej materii orzecznictwa sądowoadministracyjnego wskazał, że samo powołanie niewłaściwej podstawy prawnej uchwały przez organ samorządu terytorialnego nie jest uchybieniem tej rangi, które zawsze musi prowadzić do stwierdzenia przez sąd nieważności takiej uchwały albo stwierdzenia jej niezgodności z prawem, mimo że w stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania uchwały była podstawa prawna do wydania takiej uchwały przez organ, który ją wydał - tak NSA w wyroku z dnia 20 lipca 2012 r., sygn akt I OSK 843/12, wszystkie przywoływane w uzasadnieniu orzeczenia sądów administracyjnych są dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem orzeczenia.nsa.gov.pl. Tym samym uznał to naruszenie wyłącznie w kategoriach nieistotnego naruszenia prawa i ocenił legalność tego aktu pod kątem zrealizowania delegacji ustawowej zawartej w art. 27 ust. 1 i 2 ustawy o Karcie Dużej Rodziny.