Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Adam Mikusiński Sędziowie: WSA Małgorzata Walentek NSA Tadeusz Michalik (spr.) Protokolant: staż. Anna Michalska po rozpoznaniu w dniu 20 października 2006 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia [...] Nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. na rzecz skarżącego kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta C. działając na podstawie art. 104 k.p.a. oraz art. 7 ust. 1 i 1a i ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 71 , poz. 734 ze zm.) odmówił J. D. przyznania dodatku mieszkaniowego. W uzasadnieniu organ wskazał, iż J. D. wnioskiem z dnia [...] wystąpił o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Po otrzymaniu wniosku organ I instancji w dniu [...] przeprowadził wywiad środowiskowy oraz zażądał od wnioskodawcy oświadczenia o stanie majątkowym. Na podstawie danych uzyskanych w trakcie wywiadu środowiskowego organ I instancji odmówił stronie przyznania dodatku mieszkaniowego z uwagi na ustalenie dysproporcji między niskimi dochodami rodziny a faktycznym stanem majątkowym wskazującym, że jest w stanie uiszczać wydatki związane z zajmowaniem lokalu mieszkalnego wykorzystując własne środki i posiadane zasoby majątkowe zgłoszone w oświadczeniu majątkowym.
W odwołaniu od tej decyzji J. D. zarzucił organowi I instancji błędną ocenę co do stanu majątkowego rodziny i wniósł o przyznanie dodatku mieszkaniowego.
Decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] wydaną na zasadzie art. 138 § 1 pkt.1 i art. 104 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art.7 ust.1, ust.3 i ust.4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz.734 ze zm.) orzeczono utrzymać zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu organ odwoławczy przedstawił zasady przyznawania, ustalania wysokości, finansowania i wypłacania dodatków mieszkaniowych. W szczególności wskazał, iż przepis art.7 ust.3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych daje organowi I instancji podstawę do odmowy przyznania dodatku mieszkaniowego, jeżeli ustali rażące dysproporcje między niskimi dochodami wykazanymi w złożonej deklaracji, a faktycznym stanem majątkowym wnioskodawcy. Następnie organ dokonał analizy pojęcia "rażąca dysproporcja" i doszedł do wniosku, że przyjąć zatem trzeba, że dysproporcja pomiędzy dochodami a faktycznym stanem majątkowym osoby występującej o dodatek mieszkaniowy powinna być oczywista, rzucająca się w oczy i bardzo duża. Przeto w przypadku powoływania się na klauzulę rażącej dysproporcji jako podstawę decyzji o odmowie przyznania dodatku mieszkaniowego organ administracji powinien wskazać istnienie dwóch okoliczności, a mianowicie: po pierwsze -istnienie rażącej dysproporcji pomiędzy niskimi dochodami wykazanymi w deklaracji o dochodach gospodarstwa domowego, a faktycznym stanem majątkowym wnioskodawczyni; i po drugie -iż faktyczny stan majątkowy pozwala na pokrycie wydatków związanych z zajmowaniem lokalu.
Wskazano, że z akt przedmiotowej sprawy wynika, że J. D. mieszka z żoną M. i [...] dzieci. Rodzina zajmuje mieszkanie komunalne o powierzchni [...] m², za które opłaca czynsz w wysokości [...] zł. Rodzina utrzymuje się z wynagrodzenia za pracę wnioskodawcy oraz żony. Dochody z okresu trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku wynoszą [...] zł., na jednego członka gospodarstwa domowego -[...], a na osobę - [...] zł. Z deklarowanych dochodów rodzina oprócz czynszu ponosi wydatki na energię elektryczną - [...] zł, [...] zł, telefon komórkowy - [...] zł. Rodzina posiada samochód marki [...], rok produkcji [...], zakupiony w [...] o wartości [...] zł.