Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska Asesor WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.) Protokolant Referent Magdalena Kurpis po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. decyzją z dnia
[...] r. odmówił stwierdzenia u B. S. przewlekłej choroby [...] spowodowanej nadmiernym [...], wymienionej w pozycji [...] wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115), zwanego dalej "rozporządzeniem".
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ sanitarny I instancji wskazał, że wydano je w oparciu o orzeczenie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej wydane w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. otrzymane w dniu [...]r., orzeczenie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, wystawionego przez Przychodnię Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S., otrzymane w dniu [...]r. oraz karty narażenia zawodowego opracowanych w [...] i w [...][...] r., z których wynika, że strona podczas zatrudnienia w [...]Nr[...] w B. na stanowisku [...] (w latach [...]), w [...]w B. na stanowisku [...] (w latach [...]) oraz w [...]w K. na stanowisku [...] ([...]) pracowała w warunkach stwarzających ryzyko powstania choroby zawodowej.
W konkluzji Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w K. stwierdził, że wobec nierozpoznania wskazanej choroby przez uprawnione jednostki orzecznicze zasadna jest odmowa stwierdzenia choroby zawodowej [...].
W terminowo wniesionym odwołaniu od powyższej decyzji strona wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy, pozostawiając odwołanie bez jakiegokolwiek uzasadnienia.
Decyzją Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. utrzymano w mocy decyzję organu I instancji.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że dla rozpoznania choroby zawodowej niezbędnym jest orzeczenie przez kompetentną placówkę diagnostyczną służby zdrowia istnienia schorzenia zakwalifikowanego przez orzeczników do odpowiedniej pozycji wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia oraz wykazanie związku przyczynowego między środowiskiem pracy a rozpoznaną chorobą, tj. wykazanie, że narażenie na czynnik szkodliwy, który wywołał rozpoznane schorzenie miało miejsce w czasie i miejscu pracy w związku z wykonywanym zawodem.
W kontekście opisanych powyżej zasad rozpoznawania chorób zawodowych organ sanitarny II instancji stwierdził, że dochodzenie epidemiologiczne wykazało, że B. S. pracując jako [...] w latach [...] w [...] nr [...] w B., w latach [...] w [...] w B. i w latach [...] w [...] w K. była narażona na [...], a zatem pracowała w warunkach stwarzających ryzyko powstania przewlekłej choroby zawodowej [...].
Dalej organ odwoławczy wskazał, że strona była badana w Poradni Chorób Zawodowych Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w S. oraz w Przychodni Chorób Zawodowych Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S., a lekarze zatrudnieni w obu wymienionych kompetentnych placówkach diagnostycznych wykluczyli u zainteresowanej istnienie choroby zawodowej [...]. Organ sanitarny II instancji podkreślił, że charakter stwierdzanych u strony zmian nie ma cech [...] związanej z [...], gdyż nie stwierdzono określonych skutków nadmiernego [...], takich jak [...], a zatem nie można zakwalifikować rozpoznanego schorzenia do poz. [...] wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia.