Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Renata Siudyka (spr.) Sędzia WSA Małgorzata Walentek Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2016 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Będzinie na uchwałę Rady Miejskiej w Będzinie z dnia 28 stycznia 2015 r. nr IV/24/2015 w przedmiocie odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia oddala skargę.
W dniu 28 stycznia 2015 r. Rada Miejska Będzina podjęła uchwałę Nr IV/24/2015 w sprawie szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia w Będzinie. Podstawę prawną tej uchwały stanowią art. 18 ust. 2 pkt 15 oraz art. 40 ust. 1 i ust. 2 pkt 2, art. 41 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm.) w związku z art. 51 ust. 4, art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 182 z późn. zm. - dalej “u.p.s." )
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Prokurator Rejonowy w Będzinie zarzucił rażące naruszenie przepisów prawa, a to art. 2, art. 7 i art. 94 Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w związku z art. 97 ust. 5 u.p.s. polegające na wydaniu aktu prawa miejscowego, w którego treści zawarto regulację wykraczającą poza zakres umocowania ustawowego i wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu skargi Prokurator Rejonowy w Będzinie podkreślił, że zgodnie z art. 97 ust. 5 u.p.s. rada powiatu lub rada gminy w drodze uchwały ustala, w zakresie zadań własnych, szczegółowe zasady ponoszenia odpłatności za pobyt w ośrodkach wsparcia i mieszkaniach chronionych. Zauważył, że w § 1 uchwały wskazano wysokość odpłatności w formie procentowych stawek uzależnionych od wysokości dochodu. Odnosząc się do treści § 1 uchwały skarżący wskazał, że rada określiła w sposób “sztywny" wysokość opłaty ponoszonej przez osobę korzystającą ze świadczenia w formie pobytu w ośrodku wsparcia. Umocowana była jednak jedynie do określenia szczegółowych zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w tej placówce. Skarżący zauważył, że zgodnie z art. 97 ust. 1 u.p.s. ustalenie opłaty powinno przyjąć formę decyzji administracyjnej, a wpływ na treść ewentualnego rozstrzygnięcia ma zakres przyznanej pomocy i stanowisko strony (osoby kierowanej lub jej przedstawiciela ustawowego), z nią bowiem organ orzekający powinien uzgodnić wysokość opłaty. Podkreślił, że decyzja przyjmie postać jednostronnego i władczego rozstrzygnięcia organu administracyjnego. Dalej zaakcentował, że rada w zakresie ustalania "szczegółowych zasad" powinna określić jedynie granice, w ramach których opłata winna zostać ustalona przez uprawnione podmioty, a granic tych nie stanowią konkretne stawki opłat (wyrażone w procentach) uzależnione od wysokości dochodu. Ustalenie przez organ uchwałodawczy konkretnego wymiaru ponoszonej opłaty, zdaniem skarżącego, w istocie jest działaniem przekraczającym upoważnienie ustawowe zawarte w art. 97 ust. 5 u.p.s. Skarżący podkreślił, że wysokość opłaty powinna być ustalana przez podmiot kierujący w uzgodnieniu z osobą kierowaną na pobyt do ośrodka wsparcia z uwzględnieniem przyznanego jej zakresu usług (art. 97 ust. 1 u.p.s). W tym zakresie skarżący wskazał na stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wyrażone w wyroku z dnia 28 stycznia 2014 r. o sygn. IV SA/Wr 629/13 (Lex nr 1430379). Zdaniem skarżącego § 1 uchwały narusza art. 2, art. 7 i art. 94 Konstytucji RP w związku z art. 97 ust. 5 u.p.s, a zaskarżona uchwała ostać się nie może.