W skardze z dnia 4 maja 2017 r., skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, Miasto Bielsko-Biała (powołane w skrócie jako: "skarżąca") domagała się uchylenia przedmiotowego rozstrzygnięcia nadzorczego z dnia 5 kwietnia 2017 r. i zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego. Skarżąca zarzuciła organowi nadzoru naruszenie art. 91 ust. 1 u.s.g. w związku z art. 2 ust. 3 ustawy oraz art. 91 ust. 5 u.s.g. w związku z art. 9 i art. 10 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 23, dalej w skrócie: "k.p.a.") poprzez wydanie rozstrzygnięcia nadzorczego po czterech dniach roboczych od dnia zawiadomienia o wszczęciu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności zakwestionowanej uchwały, co pozbawiło ją możliwości czynnego udziału w postępowaniu, jak również pełnego wypowiedzenia się co do zebranego w sprawie materiału dowodowego, zwłaszcza opinii z dnia 22 marca 2017 r. i złożenia w tym zakresie wyjaśnień, a także naruszenie art. 107 § 1 i 3 w związku z art. 6-8, art. 10, art. 11 k.p.a. oraz art. 91 ust. 3 u.s.g., poprzez brak informacji i danych umożliwiających odniesienie się do kwestii zachowania przez organ nadzoru terminu do wydania zaskarżonego rozstrzygnięcia, w tym daty wysłania wniosku o opinię do IPN i daty jej otrzymania prze ten organ.
Zdaniem skarżącej, trzydziestodniowy termin zawity do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego minął w dniu 11 marca 2017 r., zważywszy na wpływ uchwały do organu nadzoru w dniu 9 lutego 2017 r., zatem dopuścił się on naruszenia tego terminu, bowiem wydał rozstrzygnięcie w dniu 5 kwietnia 2017 r. Dodatkowo, skarżąca podniosła zarzut naruszenia przez organ nadzoru prawa materialnego, tj. art. 1 ust. 1 ustawy, poprzez przyjęcie w sentencji zaskarżonego rozstrzygnięcia, że to sprzeczność z tym przepisem stanowi podstawę stwierdzenia nieważności przedmiotowej uchwały w związku z nadaniem nazwy upamiętniającej osobę symbolizującą komunizm lub ustrój totalitarny. Jej zdaniem, doszło do omyłki pisarskiej w podstawie prawnej zakwestionowanego w skardze rozstrzygnięcia nadzorczego i faktycznie jego podstawę powinien stanowić art. 1 ust. 2 w związku z ust. 1 ustawy. Odnosząc się do treści opinii IPN skarżąca stwierdziła, że wyrywkowe i niepełne, a nawet częściowo niezgodne ze stanem faktycznym i prawdą historyczną, stwierdzenie, że: "Ryszard Dziopak (1929-1999) - działacz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, członek Komitetu Wojewódzkiego PZPR, w latach 1972-1981 z ramienia PZPR "poseł na Sejm PRL", nomenklaturowy dyrektor Fabryki Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej odwołany na skutek protestów robotniczych w 1981 r.", przy czym pomija jego zasługi dla rozwoju miasta Bielska-Białej w kontekście wiedzy, wykształcenia, doświadczenia i umiejętności nabytych przed objęciem funkcji Dyrektora Fabryki Samochodów Małolitrażowych w Bielsku-Białej. Organ nadzoru nie uwzględnił również przekazanego mu w tej sprawie pisemnego stanowiska Przewodniczącego Rady Miejskiej Bielska-Białej z dnia 4 kwietnia 2017 r., nr RM.0711.1.2017, ale oparł się wyłącznie na informacji IPN o rzekomym "odwołaniu" ze stanowiska Dyrektora FSM "na skutek protestów robotniczych w 1981 r.".