W końcu podzielić przyjdzie wywód zawarty w odpowiedzi na skargę odpierający zarzut pozbawienia skarżącej prawa czynnego udziału w sprawie. Rzeczywiście krótki okres czasu pomiędzy zawiadomieniem skarżącej o wnioskach postępowania nadzorczego a wydaniem zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego mógłby mieć znaczenie dla oceny legalności tego rozstrzygnięcia, gdyby można było stwierdzić wpływ uchybienia w tym zakresie na wynik sprawy.
Tymczasem taka okoliczność w niniejszej sprawie nie występuje.
Z jednej strony skarżąca nie wykazała, jakie dowody i wyjaśnienia mogłaby jeszcze przedłożyć organowi nadzoru, gdyby ów termin był dłuższy oraz, że mogłyby one wpłynąć na zmianę zajętego przez ten organ stanowiska.
Zaznaczyć też przyjdzie, że w tym krótkim terminie wypowiedział się już Przewodniczący Rady Miejskiej w Bielsku-Białej, który w piśmie z dnia 4 kwietnia 2017 r., znak RM.0711.1.2017, nie złożył wniosku o przedłużenie omawianego obecnie terminu.
Z drugiej też strony, treść przywołanego pisma Przewodniczącego Rady Miejskiej w Bielsku-Białej z dnia 4 kwietnia 2017 r. i samej skargi wskazuje na zbieżność, w związku z czym zostały one objęte dokonaną wyżej kontrolą składu orzekającego w niniejszej sprawie, która zarówno pod względem procesowym, jak również z powodów merytorycznych nie dała podstaw do uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego.
W świetle przeprowadzonych powyżej rozważań przyjdzie podzielić stanowisko organu nadzoru, że przedmiotowa uchwała została wydana z istotnym naruszeniem prawa, w oparciu o art. 91 ust. 1 u.s.g. w związku z art. 1 ustawy.
W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzeczono, jak w sentencji.