Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.), Sędzia WSA Renata Siudyka, Protokolant specjalista Magdalena Kurpis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi M.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza C. z dnia [...]r. nr [...], 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz pełnomocnika skarżącego radcy prawnego D.G. kwotę 597,40 zł (słownie: pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych 40/100) tytułem zwrotu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.
W dniu 1 czerwca 2016 r. M.F. (dalej w skrócie: "skarżący"), złożył do Ośrodka Pomocy Społecznej w C. wniosek o przyznanie pomocy finansowej na zakup telefonu komórkowego.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...], Zastępca Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej, działając z upoważnienia Burmistrza Miasta C., na podstawie art. 104 i art. 108 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm., zwanej dalej w skrócie jako: "k.p.a.") oraz art. 7-9, art. 39 ust. 1 i 2, art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 930 z późn. zm., zwanej dalej jako: "ustawa"), odmówił przyznania wnioskowanej przez skarżącego pomocy. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia wskazał, że na podstawie wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu 01.06.2016 r. oraz zebranej dokumentacji ustalono, że skarżący jest osobą samotnie gospodarującą i posiada na stałe orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Jest osobą długotrwale chorą i przebywa pod stałą kontrolą lekarską. W miesiącu maju 2016 r., tj. w miesiącu poprzedzającym miesiąc złożenia wniosku, skarżący otrzymał zasiłek stały w wysokości 604,- zł. oraz zasiłki celowe w następujących wysokościach: 100,- zł. na zakup leków; 30,- zł. na zakup środków czystości; 150,- zł. na zakup żywności; 70,- zł. na naprawę pralki. Dodatkowo, decyzją z dnia [...]r. otrzymał pomoc w formie transportu do Sądu Rejonowego w P., a decyzją z dnia [...]r. przyznano mu specjalistyczne usługi opiekuńcze. Wobec powyższego, zdaniem organu, skarżący dysponuje środkami finansowymi pozwalającymi na zakup zgłoszonej potrzeby, czyli telefonu komórkowego. Organ zacytował brzmienie art. 39 ustawy i podał, że zasiłek celowy może być przyznany na zaspokojenie niezbędnej potrzeby życiowej, ale ustawodawca nie zdefiniował pojęcia "niezbędna potrzeba życiowa". Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego organ stwierdził, że niezbędna potrzeba to taka, bez zaspokojenia której osoba nie może egzystować, zagrożone są jej warunki istnienia, a w szczególności życia lub zdrowia (por. wyrok NSA z dnia 30 września 2008 r., o sygn. akt I OSK 1451/07). Zdaniem organu, skarżący ma możliwość korzystania z telefonu stacjonarnego, który znajduje się w mieszkaniu ojca, mieszkającego na parterze w tym samym budynku, nadto jego relacje z ojcem układają się pozytywnie, a posiadanie telefonu komórkowego uważa za niezbędne do kontaktowania się z różnymi instytucjami. Natomiast w złożonym już wcześniej w dniu 8 czerwca 2016 r. odwołaniu, a dokładnie w wykazie poniesionych przez skarżącego wydatków ujął on doładowanie do telefonu komórkowego w kwocie 10 ,- zł., co może świadczyć o tym, że ma możliwość korzystania z telefonu komórkowego. W dalszej części uzasadnienia powołując się na orzeczenia sądów administracyjnych organ stwierdził, że posiadanie telefonu komórkowego może stanowić potrzebę bytową jednakże nie jest to niezbędna potrzeba bytowa, o której mowa w przepisach ustawy (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 lipca 2012 r. o sygn. IV SA/Gl 1070/11 oraz wyrok NSA w Poznaniu z dnia 28 maja 2008 r. o sygn. akt NSA/Po 20/08).