Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska (spr.) Sędzia WSA Andrzej Matan Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi L.J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczeń z funduszu alimentacyjnego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...], Nr [...], Prezydent Miasta C., wskazując jako podstawę materialnoprawną art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 1, poz. 7 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie ustawa z dnia 7 września 2007 r., odmówił L.J. umorzenia należności z tytułu wypłaconych na rzecz uprawnionego dziecka A.J. zaliczek alimentacyjnych, w łącznej kwocie [...] zł. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia powołał się na złożony przez L.J. wniosek z dnia [...] o umorzenie należności z tytułu wypłaconych zaliczek alimentacyjnych za okres od [...] do [...]. Zaznaczył, iż od dnia rozpoczęcia egzekucji, tj. od dnia [...] wpłaty dokonywane przez L.J. nie zaspakajają w całości zasądzonych alimentów, przez wymagany okres kwalifikujący do umorzenia zadłużenia, co wynika z zaświadczenia z dnia [...], nr [...], wydanego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w C. Powołując się na brzmienie obowiązujących przepisów organ uznał, iż L.J. nie spełnia wymogów formalno-prawnych do umorzenia zadłużenia, wynikających z treści art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r.
Od powyższej decyzji L.J., pismem z dnia [...], wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. Apelował o wnikliwe rozważenie jego złożonej sytuacji materialnej i osobistej, jako [...]-letniego rencisty ze złym stanem zdrowia, przebywającego w więzieniu do [...] i pracującego tam zaledwie przez [...] z przyczyn od niego niezależnych. Pozwala to na wyciągnięcie wniosku, że ściągnięcie długu wydaje się być nie możliwe, zatem uzasadnione jest umorzenie wypłaconych zaliczek alimentacyjnych. Poinformował, iż nie wie, na co zostały zużyte wypłacone na rzecz jego córki do rąk jej matki zaliczki, a ponadto zarówno on, jak Policja nie wiedzą, gdzie one obie przebywają.
Decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...], Nr [...], działając na podstawie art. 2 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 865 z późn. zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), zwanej dalej w skrócie K.p.a., utrzymana została w mocy decyzja organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy przytoczył treść art. 30 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 września 2007 r., wskazując na uznaniowy charakter decyzji wydawanych na ich podstawie oraz uznał, iż w odniesieniu do zadłużenia z tytułu wypłaconych zaliczek alimentacyjnych zastosowanie ma jedynie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r., przy czym odwołujący niespełna wymogów określonych w tym przepisie, co potwierdzają kwoty wyegzekwowane od dnia [...] przez komornika. Organ odwoławczy podkreślił, iż ta regulacja nakłada na organ właściwy dłużnika obowiązek szczegółowego wykazania wpływu egzekwowanych kwot tytułem zobowiązań dłużnika alimentacyjnego, wynikających z wypłaconej osobie uprawnionej zaliczki alimentacyjnej oraz porównania ich z wysokością zasądzonych alimentów. Bezwzględny obowiązek alimentacyjny ciąży na każdym z rodziców, a alimenty służą realizacji ochrony dobra dziecka poprzez zapewnienie środków na jego utrzymanie, wychowanie czy też edukację. Dobro dziecka jest wartością najważniejszą podlegającą konstytucyjnej ochronie ze strony Państwa. Skoro, odwołujący ma świadomość nie wywiązywania się ze swojego obowiązku alimentacyjnego i zdaje sobie sprawę z tego, że jego zadłużenie będzie wzrastać, to powinien liczyć się z koniecznością spłaty zadłużenia, a nawet mógł wystąpić do sądu z pozwem o obniżenie alimentów.