Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz Sędziowie WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak WSA Anna Jarosz /spr./ Protokolant st. sekr. sąd. Laura Szukała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2013r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w P. z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego oddala skargę
A. S. (dalej skarżąca) reprezentowana przez adwokata, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (dalej WSA) w dniu 16 kwietnia 2012r. skargę na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w P. (dalej organ II instancji) z dnia (...) r., nr (...), znak (...) (dalej decyzja z dnia (...) r.), utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w P. (dalej organ I instancji) z dnia (...) r., nr (...), znak (...) (dalej decyzja z dnia (...) r.), o opróżnieniu lokalu mieszkalnego przy ul. B (...) m. (...) w P. przez skarżącą, P. D. K., Z. S., w terminie 30 dni od doręczenia decyzji. Skarżąca zaskarżyła decyzję z dnia (...) r. oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia (...) r. w całości zarzucając naruszenie:
1) art. 107 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. 2000 r., nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej kpa),
2) art. 176 oraz art. 188 ust. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz.U. 2010 r., nr 79. poz. 523 ze zm., dalej usw).
Mając na uwadze sformułowane zarzuty skarżąca wniosła o uchylenie decyzji z dnia (...) r. oraz poprzedzającej ja decyzji z dnia (...) r. i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez organ I instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu skarżąca wskazała, że podstawą wydania decyzji z dnia (...) r. było ustalenie przez organ I instancji, że sama skarżąca, jak i pozostałe wymienione w tej decyzji osoby nie należą do grona osób uprawnionych, wymienionych w art. 176 usw.
Zdaniem skarżącej, decyzja z dnia (...) r. nie spełnia wymogów określonych w art. 107 §1 kpa, ponieważ nie wskazano w niej daty wydania. Twierdzenie organu, że w aktach sprawy znajduje się egzemplarz datowany na dzień (...) r. jest całkowicie gołosłowne, ponieważ nie wyjaśnia się dlaczego pozostałe egzemplarze daty nie zawierają.
Zdaniem skarżącej, zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy zawiera zasadniczą sprzeczność. Jak wynika z pisma z dnia (...) r. skierowanego przez Naczelnika Aresztu Śledczego w P. do Spółdzielni Mieszkaniowej J. w P. "skarżąca ma prawo do zajmowania lokalu mieszkalnego przy ul. B. (...). Także w notatce z dnia (...) r. (w aktach sprawy) mowa jest o lokalu przy ul. B. (...) (przydzielonym A.S. z domu O.).
Zaskarżona decyzja wskazanej sprzeczności nie wyjaśnia. Stwierdza się natomiast całkowicie gołosłownie, że skarżąca zajmuje przedmiotowy lokal bez tytułu prawnego. Odwoływanie się do treści art. 176 usw jest całkowicie nieuzasadnione, ponieważ przepis ten stanowi jedynie podstawę dla ustalenia przysługującej funkcjonariuszowi powierzchni mieszkaniowej, nie stanowi natomiast podstawy do ustalenia prawa do zamieszkiwania w przedmiotowym mieszkaniu.
Skarżąca podkreśliła, że podstawę do zamieszkiwania w przedmiotowym mieszkaniu stanowi przydział lokalu mieszkalnego nr (...) z dnia (...) r. wydany przez Spółdzielnię Mieszkaniową Lokatorsko Własnościową ,,J." w P., z którego treści jednoznacznie wynika, że przydział mieszkania następuje na warunkach lokatorskiego prawa do lokalu na podstawie §14 Statutu Spółdzielni. W tym stanie jedynie prawo spółdzielcze i wydany na jego podstawie statut spółdzielni stanowić mogą podstawę stosunku skarżącej do przedmiotowego lokalu, nie zaś decyzja Dyrektora Aresztu Śledczego w P. (k. 4-6 akt sądowych).