Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska Sędziowie WSA Bożena Popowska WSA Tomasz Grossmann /spr./ Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Frankowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2011r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Środzie Wlkp. na uchwałę Rady Gminy Kleszczewo z dnia 27 grudnia 2002r., nr IV/20/2002 w przedmiocie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych 1. stwierdza nieważność uchwały Rady Gminy Kleszczewo nr IV/20/2002 z dnia 27 grudnia 2002r w części obejmującej § 2 i § 3 ; 2. określa, że uchwała Rady Gminy Kleszczewo nr IV/20/2002 z dnia 27 grudnia 2002r w części obejmującej § 3 zaskarżonej uchwały nie może być wykonana.
Pismem z dnia 09 września 2011 r. (sygn. akt Pa 17/11) Prokurator Rejonowy w Środzie Wielkopolskiej (dalej: "Prokurator" lub "Skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na podjętą przez Radę Gminy Kleszczewo (dalej: "Rada") uchwałę Nr IV/20/2002 z dnia 27 grudnia 2002 r. (dalej: "Uchwała") w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów zawierających powyżej 4,5% alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży jak i w miejscu sprzedaży oraz zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, zmienionej uchwałą Rady nr XLIX/242/2006 z dnia 27 września 2006 r. - w części obejmującej § 2 oraz § 3 Uchwały.
Z powołaniem się na zarzut istotnego naruszenia prawa, tj. art. 7 i art. 49 [powinno być raczej: "art. 94" - uw. Sądu] Konstytucji w zw. z art. 12 ust. 2 i art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 z późn. zm.; dalej: "ustawa o wychowaniu w trzeźwości", w skrócie "u.w.t.") - poprzez przekroczenie przez Radę w przepisach § 2 i § 3 Uchwały upoważnienia ustawowego, polegające na sprzecznym z założeniami ww. ustawy, niejasnym i nieprecyzyjnym określeniu w § 2 Uchwały sposobu mierzenia odległości pomiędzy obiektami uznanymi za chronione a punktami sprzedaży i podawania alkoholu, jak również nieprecyzyjnym ustaleniu w § 3 Uchwały usytuowania miejsc jednorazowej sprzedaży alkoholu - Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności Uchwały w zaskarżonej części.
W uzasadnieniu skargi Prokurator podniósł, że § 2 Uchwały niejednoznacznie określa usytuowanie miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, gdyż brak w nim jakiegokolwiek określenia sposobu dokonywania pomiaru wyznaczonej przez Radę odległości 30 metrów od miejsc sprzedaży alkoholu do obiektów chronionych. Organ stanowiący poprzestał jedynie na wskazaniu odległości, nie podając sposobu jej pomiaru, tj. czy odległość ta ma być mierzona w linii prostej, czy według krawędzi drogi publicznej itp. Brak ten sprzyja zaś możliwości różnego pojmowania wskazanej odległości, a tym samym nie dąży do realizacji celów ustawy, w postaci ograniczania dostępności napojów alkoholowych i tworzenia warunków motywujących do powstrzymania się od spożywania alkoholu, a wręcz przeciwnie - może stanowić instrument służący omijaniu założeń ustawodawcy. Odnosząc się z kolei do treści § 3 Uchwały - w którym ustalone zostały stałe miejsca jednorazowej sprzedaży napojów alkoholowych, tj.: sale wiejskie i place wiejskie zwyczajowo służące organizacji imprez rekreacyjnych - Prokurator stwierdził, że takie określenie miejsc sprzedaży alkoholu, o których mowa w art. 14 ust. 5 u.w.t., jest nieprecyzyjne i zmierza do zbyt dowolnego sposobu określenia usytuowania tych miejsc na terenie gminy.
W odpowiedzi na skargę Rada, reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, wniosła o jej oddalenie. Uzasadniając pełnomocnik organu wskazał, iż nie można przyjąć, że sposób określenia odległości pomiędzy miejscami podawania i sprzedawania napojów alkoholowych a obiektami chronionymi zastosowany w § 2 Uchwały narusza którykolwiek z celów ustawy o wychowaniu w trzeźwości wymienionych w jej art. 1 ust. 1. Podkreślił, że nie wystąpiły nigdy problemy interpretacyjne odnośnie sposobu ustalania tej odległości na terenie Gminy Kleszczewo (dalej: "Gmina"), i że oczywistym zdaje się, że jest ona mierzona w tzw. ciągu komunikacyjnym, czyli obejmuje dystans, jaki należy pokonać od drzwi wejściowych punktu sprzedaży do wejścia do obiektów chronionych bez napotykania przeszkód i narażania się na naruszenie prawa. Odnosząc się zaś do zarzutów dotyczących § 3 Uchwały pełnomocnik organu stwierdził, iż dokonanemu w tym przepisie określeniu stałych miejsc sprzedaży alkoholu ("sale wiejskie", "place wiejskie zwyczajowo służące organizacji imprez rekreacyjnych") brak zarzucanej dowolności. Określenie to jasno i precyzyjnie wskazuje te miejsca i obiekty. Są to miejsca znane i identyfikowalne w bardzo prosty sposób, a jednocześnie niemożliwe jest zakwalifikowanie do tej grupy innych miejsc, nie będących salami wiejskimi czy placami, o których tam mowa. Skarżący nie może przecież zmierzać w kierunku nakazania radzie gminy zrezygnowanie z miejsc przez nią określonych jako miejsca jednorazowej sprzedaży alkoholu tylko dlatego że nazywają się one "sale wiejskie".