Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz (spr.) Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Tomasz Grossmann Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi Starosty [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia w sprawie zmiany zarządzenia w sprawie ustalenia średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca w Domu Pomocy Społecznej oddala skargę
Wojewoda [...] w drodze rozstrzygnięcia nadzorczego z dnia [...] września 2013r. orzekł o nieważności Zarządzenia nr [...] Starosty [...] (zwanego dalej zarządzeniem Starosty) z dnia [...] maja 2013r., w sprawie zmiany Zarządzenia nr [...] (z dnia [...] marca 2013r.) w przedmiocie ustalenia średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca w Domu Pomocy Społecznej w [...] w roku 2013.
Starosta [...] wniósł dnia [...] października 2013r. (data wpływu do organy nadzorczego dnia [...].10.2013r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze (nr. [...]) wnosząc o jego uchylenie w całości. Skarżący zarzucił naruszenie art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2001 roku nr 142 poz. 1592 z późn. zm. - zwana dalej ustawą powiatową) w zakresie uchwał organów powiatu oraz art. 6 pkt 15 i art. 60 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013r., poz.182 ze zm.- dalej ups). Organ wskazał, iż art. 79 ust. 1 ustawy powiatowej nie ma zastosowania do zarządzeń Starosty i wymyka się określonemu w tym artykule rozstrzygnięciu nadzorczemu Wojewody. Ponadto, podniósł, że w dniu 11 maja 2013r. weszła w życie ustawa z dnia 22.02.2013r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej i niektórych innych ustaw, która wprowadziła w ups definicji "średniego miesięcznego kosztu utrzymania w domu pomocy społecznej", oraz zastrzeżenie, że koszt ten może być niższy niż wyliczony zgodnie z art. 6 pkt 15 ups pod warunkiem zapewnienia realizacji zadań na poziomie obowiązującego standardu art. 60 ust. 3 ups.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda podtrzymując w pełni swoje stanowisko zawarte w rozstrzygnięciu nadzorczym wniósł o oddalenie skargi argumentując, to tym, iż termin do podjęcia tegoż rozstrzygnięcia został zachowany. Organ podniósł, że zgodnie z brzmieniem art. 60 ust. 2 pkt 2 ups Starosta był władny ustalić i ogłosić w wojewódzkim dzienniku urzędowym średni miesięczny koszt utrzymania mieszkańca w Domu Pomocy Społecznej w [...] w 2013r. jednak nie później niż w terminie do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego. Zaś zarządzenie Starosty w niniejszej sprawie zapadło pomimo upływu tegoż terminu. Szerokie zaś wyposażenie Wojewody w uprawnienia nadzorcze powoduje, iż część doktryny skłania się ku rozciągnięciu owych uprawnień również na zarządzenia Starosty mimo braku w tej materii literalnego wskazania przepisu. Z takim założeniem, zdaniem organu, należy się zgodzić z uwagi na brak prawnej regulacji procedur nadzorczych nad zarządzeniami Starosty, zwłaszcza wziąwszy pod uwagę ich charakter generalny i ogólny. Ku temu rozumowaniu - jak wskazał organ nadzorczy - skłania również art. 22 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej. Wojewoda podniósł także kwestię niewłaściwości Rady Powiatu oraz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w zakresie stwierdzenia nieważności zarządzenia Starosty, a w konsekwencji swoistą lukę w regulacji prawnej wymuszającą powołaną wyżej wykładnię przepisów rozciągającą uprawnienia nadzorcze Wojewody również na zarządzenia Starosty, co zdaniem organu jest w zgodzie z intencją ustawodawcy w tej mierze.