Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia nr [...] w sprawie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej w zarządzeniu w sprawie zmiany zarządzenia w sprawie ustalenia średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca w Domu Pomocy Społecznej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz (spr.) Sędziowie WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska WSA Donata Starosta Protokolant Ref. staż. Agnieszka Walocha po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 marca 2014 r. sprawy ze skargi Starosty [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia nr [...] w sprawie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej w zarządzeniu w sprawie zmiany zarządzenia w sprawie ustalenia średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca w Domu Pomocy Społecznej w [...] oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewoda [...] (zwany dalej: Wojewoda) w drodze rozstrzygnięć nadzorczych z dnia [...] września 2013 r. nr [...] i [...] orzekł odpowiednio o:

1. nieważności Zarządzenia Starosty [...] (zwanego dalej: Starosta) z dnia [...] maja 2013 r. nr [...]/[...] w sprawie zmiany Zarządzenia Starosty z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca w Domu Pomocy Społecznej w [...] w roku 2013 (zwanego dalej: Zarządzenie [...]/[...]) oraz

2. nieważności Zarządzenia Starosty z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...]a/[...] w sprawie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej w zarządzeniu Starosty z dnia [...] maja 2013 r. nr [...]/[...] w sprawie zmiany Zarządzenia Starosty z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca w Domu Pomocy Społecznej w [...] w roku 2013 (zwanego dalej: Zarządzenie [...]a/[...]).

Pismem z dnia [...] października 2013 r. Starosta wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargi na powyższe rozstrzygnięcia nadzorcze wnosząc o ich uchylenie w całości. Skarżący zarzucił naruszenie art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz.U. z 2001 roku nr 142 poz. 1592 z późn. zm. - zwana dalej ustawą powiatową) w zakresie uchwał organów powiatu oraz art. 6 pkt 15 i art. 60 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz.182 ze zm.- dalej Ups). Organ wskazał, iż art. 79 ust. 1 ustawy powiatowej nie ma zastosowania do zarządzeń Starosty i wymyka się określonemu w tym artykule rozstrzygnięciu nadzorczemu Wojewody. Ponadto, podniósł, że w dniu 11 maja 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 22 lutego 2013 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej i niektórych innych ustaw, która wprowadziła w Ups definicjię "średniego miesięcznego kosztu utrzymania w domu pomocy społecznej", oraz zastrzeżenie, że koszt ten może być niższy niż wyliczony zgodnie z art. 6 pkt 15 Ups, pod warunkiem zapewnienia realizacji zadań na poziomie obowiązującego standardu art. 60 ust. 3 Ups. Organ wskazał również, że w Zarządzeniu [...]/[...] znalazła się oczywista omyłka pisarska, polegająca na tym, że w tytule Zarządzenia prawidłowo wskazano zmieniane Zarządzenie (nr [...]), a w treści Zarządzenia, jako zmieniane wskazano Zarządzenie nr [...]. W związku z powyższym Zarządzeniem [...]a/[...] sprostowano tę omyłkę.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda podtrzymując w pełni swoje stanowisko zawarte w rozstrzygnięciu nadzorczym wniósł o oddalenie skarg argumentując, to tym, iż termin do podjęcia tegoż rozstrzygnięcia został zachowany. Organ podniósł, że zgodnie z brzmieniem art. 60 ust. 2 pkt 2 Ups Starosta był władny ustalić i ogłosić w wojewódzkim dzienniku urzędowym średni miesięczny koszt utrzymania mieszkańca w Domu Pomocy Społecznej w [...] w 2013 r. jednak nie później niż w terminie do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego. Zaś zarządzenie Starosty w niniejszej sprawie zapadło pomimo upływu tegoż terminu. Szerokie zaś wyposażenie Wojewody w uprawnienia nadzorcze powoduje, iż część doktryny skłania się ku rozciągnięciu owych uprawnień również na zarządzenia Starosty mimo braku w tej materii literalnego wskazania przepisu. Z takim założeniem, zdaniem organu, należy się zgodzić z uwagi na brak prawnej regulacji procedur nadzorczych nad zarządzeniami Starosty, zwłaszcza wziąwszy pod uwagę ich charakter generalny i ogólny. Ku temu rozumowaniu - jak wskazał organ nadzorczy - skłania również art. 22 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej. Wojewoda podniósł także kwestię niewłaściwości Rady Powiatu oraz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w zakresie stwierdzenia nieważności zarządzenia Starosty, a w konsekwencji swoistą lukę w regulacji prawnej wymuszającą powołaną wyżej wykładnię przepisów rozciągającą uprawnienia nadzorcze Wojewody również na zarządzenia Starosty, co zdaniem organu jest w zgodzie z intencją ustawodawcy w tej mierze.

Strona 1/3