Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w przedmiocie niedopuszczalności odwołania
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędziowie WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska WSA Donata Starosta Protokolant st. sekr. sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 lipca 2012 r. sprawy ze skargi D. Z. na postanowienie Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w [...] z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. Dyrektor Zakładu Karnego w [...] (dalej: "Dyrektor ZK") - działając na podstawie art. 187 pkt 2, art. 192 pkt 4 i art. 268 ust. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 79, poz. 523 z późn. zm., dalej: "ustawa o Służbie Więziennej", w skrócie "u.S.W.") - po rozpoznaniu złożonego przez D. Z. (dalej: "Wnioskodawca" lub "Skarżący") wniosku z dnia [...] kwietnia 2010 r., odmówił Wnioskodawcy przyznania pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że z ustaleń poczynionych w toku postępowania wynika, iż Wnioskodawca na dzień złożenia wniosku o przyznanie pomocy finansowej posiadał prawo własności do lokalu mieszkalnego, którego norma mieszkalna przypadająca na członka rodziny jest zgodna z wymogami przysługującej mu powierzchni mieszkalnej. Dlatego też, zgodnie z art. 187 u.S.W., Wnioskodawca nie ma prawa do pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego. Decyzja Dyrektora ZK została opatrzona pouczeniem o prawie złożenia odwołania do Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Poznaniu w terminie 14 dni od daty otrzymania decyzji za pośrednictwem organu I instancji.

Rozpatrując odwołanie wniesione przez Skarżącego, Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Poznaniu (dalej: "Dyrektor Okręgowy SW") postanowieniem nr [...] z dnia [...] lutego 2012 r. - z powołaniem się na art. 134 w zw. z art. 3 § 3 pkt 2 i art. 19 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.; dalej: "k.p.a.") - stwierdził niedopuszczalność odwołania. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że w świetle przepisów aktualnie obowiązującej ustawy o Służbie Więziennej oraz orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nie ulega wątpliwości, że o przyznaniu funkcjonariuszowi pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego rozstrzyga przełożony w formie pisemnej, natomiast ewentualny spór dotyczący tego rodzaju roszczenia winien rozstrzygać sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy.

Na opisane postanowienie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu złożył Wnioskodawca, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika. Z powołaniem się na zarzut naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 65 § 1 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie, wniósł o: (1) uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do merytorycznego rozpoznania organowi administracji publicznej właściwemu do rozpoznania niniejszej sprawy oraz (2) dokonanie oceny prawnej sprawy i zawarcie w uzasadnieniu orzeczenia wiążących wskazań co do dalszego postępowania, na podstawie art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270; dalej: "p.p.s.a."). W uzasadnieniu pełnomocnik Skarżącego wskazał, że nie sposób przyznać racji organowi odwoławczemu, iż przedmiot niniejszej sprawy mieści się w sferze wewnętrznej administracji publicznej, czego konsekwencją byłoby wyłączenie stosowania w tym postępowaniu przepisów k.p.a. Podkreślił, że Skarżący złożył odwołanie kierując się pouczeniem zawartym w decyzji organu I instancji. Skoro Dyrektor Okręgowy SW uznał się za niewłaściwego do załatwienia przedmiotowej sprawy, obowiązany był do niezwłocznego przekazania odwołania do organu, który w jego ocenie był właściwy w sprawie i jednoczesnego powiadomienia o tym Skarżącego (art. 65 § 1 k.p.a.). Pełnomocnik Skarżącego zaznaczył również, że zgodnie z art. 112 k.p.a. błędne pouczenie w decyzji co do prawa odwołania albo wniesienia powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego nie może szkodzić stronie, która zastosowała się do tego pouczenia. W związku z tym uznał, że strona, która wskutek błędnego pouczenia wniosła odwołanie w terminie, lecz do niewłaściwego organu, w rezultacie wniosła skuteczne odwołanie ze względu na dyspozycję zawartą w art. 65 § 1 k.p.a., w związku z czym odwołanie winno zostać merytorycznie rozpatrzone.

Strona 1/3