Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Popowska Sędziowie NSA Ewa Makosz-Frymus (spr.) WSA Maciej Dybowski Protokolant sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 05 marca 2009 r. sprawy ze skargi E. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia (...) nr (...) w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranego zasiłku pielęgnacyjnego, 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy Ś. z dnia (...) nr (...), 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana. /-/M.Dybowski /-/B.Popowska /-/E.Makosz-Frymus
Wnioskiem z dnia (...) E. W., pisemnie upoważniona przez męża do wystąpienia z takim wnioskiem, zwróciła się do Wójta Gminy Ś. (dalej - wójt) o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego na męża - J. W., u którego stwierdzono niepełnosprawność znacznego stopnia od dnia (...) do (...) (orzeczenie o niepełnosprawności z dnia(...)).
Decyzją z dnia (...) nr (...) organ przyznał E. W. zasiłek pielęgnacyjny na męża J. W., na okres od (...) - (...).
Decyzją z dnia (...) nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał J. W. rentę wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym od dnia (...).
Decyzją z dnia (...) nr (...) organ I instancji orzekł o zmianie wysokości przyznanego decyzją z (...) zasiłku pielęgnacyjnego od dnia (...).
W odpowiedzi na pismo organu skierowane do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ZUS udzielił informacji (informacja z dnia (...)), iż J. W. ma przyznaną rentę wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym od dnia (...).
W zaistniałych okolicznościach, decyzją z dnia (...) nr (...) Wójt orzekł o wstrzymaniu wypłaty zasiłku pielęgnacyjnego na J. W. od dnia (...). Następnie decyzją z dnia (...) nr (...), na podstawie art. 30 oraz art. 32 w zw. z art. 23 ust. 2, art. 25 ust. 1 oraz art. 50 ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. 2006/139/ 992 ze zm. - dalej uśr), organ orzekł o obowiązku zwrotu nienależnie pobranego świadczenia, z uwagi na pobieranie dodatku pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu wójt powołał się na art. 16 ust. 6 ustawy o świadczeniach rodzinnych wskazując, iż zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego.
Odwołanie od powyższej decyzji złożyła E. W. podnosząc, że informowała organ o tym, że mąż ma przyznaną rentę i pobiera ją wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym, a mimo to organ nie uchylił wcześniejszej decyzji przyznającej świadczenie. W związku z tym E. W. wniosła o umorzenie należności.
Pracownik organu, w związku z zarzutami skierowanymi pod jego adresem sporządził notatkę służbową z dnia (...), zaprzeczając, aby E. W. informowała organ o fakcie pobierania renty i dodatku przez jej niepełnosprawnego męża.
W piśmie z dnia (...) E. W. podniosła ponownie, iż informowała organy (zanosiła osobiście decyzje ZUS) o tym, że mąż ma przyznaną i pobiera rentę wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym i w związku z powyższym wnosi o umorzenie należności.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L., decyzją z dnia (...) nr (...), na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 6 uśr, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
E. W. wniosła skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego podtrzymując dotychczasowe stanowisko i wnosząc o umorzenie należności.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze podtrzymało swoje dotychczasowe stanowisko i wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. 02/153/1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Oznacza to, iż Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję, postanowienie lub inny akt administracyjny wyłącznie z punktu widzenia zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania kwestionowanego aktu. Sąd orzekając w sprawie, nie kieruje się zasadami słuszności, czy też celowości i nie ocenia kwestionowanego w skardze rozstrzygnięcia z punktu widzenia zasad współżycia społecznego. Przede wszystkim zaś Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi, powołaną podstawą prawną, bądź poprawnością przytoczonej w skardze argumentacji (art. 134 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 02/153/1270 ze zm., dalej - ppsa)). Zgodnie z art. 135 ppsa Sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.