Sprawa ze skargi na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia,
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska Sędziowie NSA Ewa Makosz - Frymus NSA Paweł Miładowski (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Teresa Zaporowska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 19 grudnia 2007 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. w [...] na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia, o d d a l a s k a r g ę /-/ P.Miładowski /-/ E.Kręcichwost-Durchowska /-/ E.Makosz-Frymus

Uzasadnienie strona 1/4

Postanowieniem z [...] r. Inspektor Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w [...] nałożył na skarżącego [...] sp. zo.o. z siedzibą w [...] grzywnę w celu przymuszenia w kwocie [...] złotych i wezwał do jej uiszczenia w terminie 30 dni od daty doręczenia rozstrzygnięcia, wzywając ponadto do niezwłocznego wykonania obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym - [...] z [...] r. wystawionym przez Inspektora Pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w [...].

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła spółka [...].

Zażalenie zarzucało, że nałożona grzywna jest wygórowana gdyż zobowiązanie dłużnika wynosiło [...] zł. Ma miejsce zatem dysproporcja między karą za niewykonanie obowiązku, a wysokością samej egzekwowanej należności. Według skarżącej art. 121 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji określa maksymalną wysokość grzywny nie precyzując dolnej jej granicy. W tych okolicznościach wysokość grzywny w celu przymuszenia nie może być oderwana " od realiów konkretnej sprawy". W ocenie żalącej się organ nie wyjaśnił czym się kierował wymierzając grzywnę w przedmiotowej wysokości. W szczególności organ nie brał pod uwagę tego, iż strona systematycznie wpłacała należności pracownicze objęte nakazami Inspektora Pracy.

Rozpoznając zażalenie spółki [...] z siedzibą w [...] Okręgowy Inspektor Pracy w [...] postanowieniem z [...] r. orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonego postanowienia. Organ argumentował, że nałożona grzywna jest kolejną grzywną wymierzoną organowi w związku z prowadzonym przeciwko spółce postępowaniem egzekucyjnym. Wcześniej bowiem postanowieniem z [...] r. nr [...] nałożono na spółkę grzywnę w kwocie [...] zł. Obydwie grzywny zmierzały do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym tj. wypłacenia pięciu wskazanym w nim pracownikom należnych świadczeń ze stosunku pracy w łącznej kwocie [...] zł. Według ustaleń Okręgowego Inspektora Pracy między spółką , a [...], jednym z pracowników objętych egzekwowaną decyzją, toczył się spór przed Sądem Pracy w [...] o należności objęte w rozstrzygnięciu stanowiącym podstawą tytułu wykonawczego. W przedmiotowej sprawie Sąd Pracy nie wydał rozstrzygnięcia, które wiązałyby organy administracji publicznej. Postanowienie egzekucyjne dotyczyło niewypłaconych pięciu pracownikom spółki należnych im świadczeń ze stosunku pracy, tymczasem postępowanie przed Sądem Pracy toczy się jedynie pomiędzy jednym z tych pracowników, a spółka [...]. W ocenie organu II instancji ta okoliczność nie zwalnia odstąpienia od stosowania środka egzekucyjnego, gdyż obowiązki objęte tytułem nie zostały przez pracodawcę wykonane. Poprawność wysokości grzywny organ II instancji uzasadniał tym, iż 1): strona nie wykazała braku możliwości finansowych, a ponadto nawet trudna sytuacja finansowa pracodawcy nie może powodować dla pracowników ujemnych konsekwencji;2): zgodnie z art. 121 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nałożona grzywna nie mogła przekraczać [...]zł., a w myśl § 1 omawianego przepisu kolejne grzywny w celu przymuszenia mogą być nakładane na zobowiązanego w tej samej lub wyższej kwocie. Skoro poprzednia grzywna wynosiła [...] zł. to powtórnie nałożona nie mogła być niższa od kwoty [...] zł ani wyższa od kwoty [...] zł. Grzywna wymierzona w kwocie [...] zł. mieści się nie tylko w ustawowym przedziale ale w dolnym jej zakresie. Zgodnie z zasadami racjonalnego działania i zasady niezbędności organy egzekucyjne mają obowiązek stosowania wobec zobowiązanego takiej dolegliwości, która jest niezbędna do realizacji ciążącego na nim obowiązku. Wbrew wywodom żalącego się żaden przepis nie nakazuje przy wymierzeniu grzywny (jej wysokości) celem przymuszenia do wykonania obowiązku egzekwowanego kierować się wyłącznie możliwościami finansowymi zobowiązanego.

Strona 1/4