Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w Grodźcu w przedmiocie określenia wysokości oraz szczegółowych warunków i trybu przyznania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie stwierdza nieważność uchwały Rady Gminy w Grodźcu , nr XVI/92/04 w przedmiocie określenia wysokości oraz szczegółowych warunków i trybu przyznania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędziowie WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska (spr.) WSA Józef Maleszewski Protokolant Sekr. sąd. Agnieszka Walocha po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 lutego 2015 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Koninie na uchwałę Rady Gminy w Grodźcu z dnia 21 lipca 2004 r., nr XVI/92/04 w przedmiocie określenia wysokości oraz szczegółowych warunków i trybu przyznania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie stwierdza nieważność uchwały Rady Gminy w Grodźcu z dnia 21 lipca 2004 r., nr XVI/92/04 w przedmiocie określenia wysokości oraz szczegółowych warunków i trybu przyznania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie.

Uzasadnienie strona 1/5

W dniu 21 lipca 2004 roku Rada Gminy w Grodźcu ( dalej - "Rada" ) podjęła uchwałę nr XVI/92/04 z dnia 21 lipca 2004 roku w sprawie określenia wysokości oraz szczegółowych warunków i trybu przyznania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniósł Prokurator Rejonowy w Koninie zarzucając zaskarżonej uchwale rażące naruszenie - art. 96 ust. 4 i art. 43 ust. 10 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej ( tekst jedn. Dz. U. z 2013, poz. 182 ze zm.) polegające na powtórzeniu i modyfikacji treści zapisów ustawowych oraz braku uregulowania kwestii, do których uregulowania Rada Gminy zostało zobowiązana.

Wskazując na powyższe Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.

W uzasadnieniu skargi Prokurator wskazał, że zaskarżona uchwała jest aktem normatywnym o charakterze aktu prawa miejscowego. Następnie skarżący podniósł, iż z normatywnego charakteru przedmiotowej uchwały wynika konieczność formułowania zawartych w nim postanowień jedynie na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego, precyzyjnie i kompleksowo realizując delegację ustawową.

Prokurator podniósł, iż podstawę prawną do podjęcia uchwały stanowi art. 43 ust. 10 ustawy o pomocy społecznej, który upoważnia radę gminy do określenia w drodze uchwały wysokości, oraz szczegółowych warunków i trybu przyznawania i zwrotu zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie.

W podstawie prawnej uchwały powołano również art. 96 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, zgodnie z którym rada gminy określa, w drodze uchwały, zasady zwrotu wydatków za świadczenia z pomocy społecznej, o których mowa w ust. 2, będących w zakresie zadań własnych. Przepis zaś art. 94 ust. 2 owej ustawy stanowi, że wydatki na usługi, pomoc rzeczową, zasiłki na ekonomiczne usamodzielnienie, zasiłki okresowe i zasiłki celowe przyznane pod warunkiem zwrotu podlegają zwrotowi w części lub całości, jeżeli dochód na osobę w rodzinie osoby zobowiązanej do zwrotu wydatków przekracza kwotę kryterium dochodowego.

Ustalanie wysokości zasiłku na ekonomiczne usamodzielnienie ustawodawca pozostawił radzie gminy, co różni tę formę pomocy od zasiłku celowego przyznawanego na ogólnych zasadach. Oprócz wysokości zasiłku rada, w drodze uchwały, określa również szczegółowe warunki przyznawania i zwrotu omawianego świadczenia. Tak sformułowany przepis ustawowy oznacza, iż rada gminy może w drodze uchwały ustalić sposób i metody postępowania przy załatwianiu spraw związanych z tą forma pomocy. Jednocześnie art. 43 ust. 10 nie pozwala na przyjmowanie przez radę gminy rozwiązań prawnych tworzących nową regulację w zakresie ustalania kryteriów odmowy przyznania takiej pomocy. Kryteria takie zawiera bowiem ustawa o pomocy społecznej. Podejmując uchwałę, rada gminy korzysta z samodzielności wyznaczonej przepisami prawa. Wynika ona z granic określonych przez ustawy, które precyzyjnie ustalająjej zakres przedmiotowy.

W ocenie prokuratora w przedmiotowej uchwale nie uregulowano istotnego zagadnienia, a mianowicie nie ustalono warunków przyznania zasiłku na ekonomiczne usamodzielnienie. Wymienione zagadnienie jest na tyle istotne, że ustawodawca zwrócił uwagę na konieczność jego określenia w uchwale rady gminy, stanowiącej akt prawa miejscowego. W § 4 uchwały wskazano jedynie tryb przyznania zasiłku (wniosek, plan ekonomiczny, wywiad środowiskowy). Prokurator podniósł, iż dla prawidłowego rozstrzygnięcia niniejszej sprawy wydaje się słusznym wyjaśnić pojęcie "warunku". Słownik języka polskiego pojęcie warunku interpretuje jako: 1. czynnik, od którego uzależnione jest istnienie lub zajście czegoś, 2. zastrzeżenie w umowie, od którego spełnienia zależy zrealizowanie czegoś, 3. we wnioskowaniu implikacyjnym: stan rzeczy, który musi zajść, aby mógł zaistnieć inny stan rzeczy. Pod pojęciem warunków przyznania zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie kryje się więc określenie czynników, od których uzależniona jest decyzja o przyznaniu bądź nie przedmiotowego zasiłku.

Strona 1/5