Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska Sędziowie WSA Donata Starosta (spr.) WSA Anna Jarosz Protokolant ref. staż. Ewa Stawicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 marca 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Poznaniu na uchwałę Rady Gminy Kościan z dnia 27 maja 2004 r. nr XVI/129/04 w przedmiocie ustalenia strefy płatnego parkowania, stawek opłat za parkowanie, wysokości opłaty dodatkowej oraz sposobu ich pobierania 1. stwierdza nieważność uchwały Nr XVI/129/04 Rady Gminy Kościan z dnia 27 maja 2004 roku w sprawie ustalenia w Ośrodku Wypoczynkowym w Nowym Dębcu strefy płatnego parkowania, stawek opłat za parkowanie, wysokości opłaty dodatkowej oraz sposobu ich pobierania w §1 ust 2 w zakresie słów: "za każdy dzień tygodnia"; 2. stwierdza nieważność uchwały Nr XVII/160/08 Rady Gminy Kościan z dnia 4 czerwca 2008 roku zmieniającej uchwałę Nr XVI/129/04 Rady Gminy Kościan z dnia 27 maja 2004 roku w §1 w zakresie słów: "Opłatę pobiera się za każdy dzień tygodnia"; 3. stwierdza nieważność uchwały Nr V/39/11 Rady Gminy Kościan z dnia 29 marca 2011 roku zmieniającej uchwałę Nr XVI/129/04 Rady Gminy Kościan z dnia 27 maja 2004 roku w §1 w zakresie słów: "Opłatę pobiera się za każdy dzień tygodnia"; 4. stwierdza nieważność uchwały Nr XXVIII/302/13 Rady Gminy Kościan z dnia 24 kwietnia 2013 roku zmieniającej uchwałę Nr XVI/129/04 Rady Gminy Kościan z dnia 27 maja 2004 roku w §1 w zakresie słów: "Opłatę pobiera się za każdy dzień tygodnia"; 5. w pozostałej części skargę oddala.
Pismem z dnia 25 lipca 2016 r. Prokurator Okręgowy w Poznaniu złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na uchwałę nr XVI/129/04 z 27 maja 2004r. Rady Gminy Kościan w sprawie ustalenia w Ośrodku Wypoczynkowym w Nowym Dębcu strefy płatnego parkowania, stawek opłat za parkowanie, wysokości opłaty dodatkowej oraz sposobu ich pobierania (zwaną dalej "zaskarżoną uchwałą").
Prokurator zarzucił zaskarżonej uchwale istotne naruszenie prawa materialnego tj. § 133, 134, 135 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002r. w sprawie Zasad techniki prawodawczej (DZ. U. z 2002 r. nr 100 poz. 908; zwanego dalej jako "z.t.p."), art. 13b ust. 1 i 2, art. 13b ust. 4, art. 13f ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460; zwanej dalej "u.d.p.") poprzez:
- określenie w 1 § ust. 2 zaskarżonej uchwały za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach w Strefie Płatnego Parkowania ustala się opłatę w formie abonamentu w wysokości 5 złotych za dobę za każdy dzień tygodnia.
Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności przepisów § 2 zaskarżonej uchwały oraz § 1 ust. 2 załącznika Nr 3 zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu Prokurator wyjaśnił, że zaskarżona uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego Nr 115 w dniu 20 lipca 2004 r. pod pozycją 2279 i zgodnie z zapisem § 3 weszła w życie w terminie 14 dni od jej ogłoszenia. Wojewoda Wielkopolski nie korzystał ze swoich uprawnień nadzorczych w stosunku do zaskarżonej uchwały. Ponadto zaskarżona uchwała była zmieniana w ograniczonym zakresie dotyczącym § 1.2:
- uchwałą Nr XVII 160/08 z dnia 4 czerwca 2008 r.
- uchwałą Nr V/39/l 1 z dnia 29 marca 2011 r. (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 148 z 27 maja 2011)
- uchwałą Nr XXVlII/302/13 z dnia 24 kwietnia 2013 r. (Dz. Urz. Woj. Wlkp. Nr 148 z 24 maja 2013, poz. 3667)
Prokurator wyjaśnił następnie, że podstawę prawną zaskarżonej uchwały stanowiły art. 13 ust. 1 pkt 1, art. 13b ust. 3 i 4 oraz 13f ust. 2 u.d.p. W ocenie Prokuratora Rada Gminy została upoważniona ustawowo do ustalenia wysokości stawek opłaty pobieranej za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania w określone dni robocze. Wbrew udzielonemu upoważnieniu Rada Gminy w Kościanie uchwaliła, że opłatę za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach w Strefie Płatnego Parkowania ustala się w formie abonamentu w wysokości 5 złotych dziennie za dobę za każdy dzień tygodnia (§ 1 ust. 2 zaskarżonej uchwały).
Prokurator stwierdził, że w orzecznictwie sądów administracyjnych szeroko akceptowany jest pogląd, iż sobota nie jest dniem roboczym w rozumieniu art. 13b ust. 1 u.d.p. Niesłusznie tym samym przyjęto, że każdy dzień tygodnia, w tym sobota i niedziela są dniami roboczymi w rozumieniu art. 13b ust. 1 i 4 u.d.p. Prokurator powołał się jednocześnie uchwałę NSA z dnia 15 czerwca 2011 r. sygn. akt I OPS 1/11 na gruncie art. 57 § 4 k.p.a. sobota powinna być traktowana na równi z dniami ustawowo wolnymi od pracy. Na gruncie tej samej gałęzi prawa - tutaj prawa administracyjne należy sobotę traktować tożsamo, a więc sobota nie jest dniem roboczym.