Dalej Prokurator wskazał, że pod pojęciem "wyznaczenia obszaru chronionego krajobrazu" w rozumieniu art. 23 ust. 2 u.o.p. nie kryje się jedynie wyznaczenie terenów sensie geograficznym (tzn. ustalenie ich położenia i granic), ale także ustalenia dotyczące ochrony czynnej ekosystemów i zakazy określone w art. 24 u.o.p. Z art. 23 ust. 3 u.o.p. wynika obowiązek wojewody do uzgodnienia z właściwymi radami gmin projektu (całego) rozporządzenia w sprawie wyznaczenia obszaru chronionego krajobrazu. Zdaniem skarżącego również każda zmiana rozporządzenia wydanego na podstawie u.o.p., nawet w przypadku, gdy rozporządzeniem tym nie zmienia się terenów obszaru chronionego krajobrazu, a zmienia się inne ustalenia dotyczące tego terenu, wymaga także uzgodnień z właściwymi radami gmin.
W ocenie Prokuratora przedmiotowe Rozporządzenie, choć nazwane rozporządzeniem "w sprawie obszaru chronionego krajobrazu (...)" jest w istocie rozporządzeniem "w sprawie wyznaczenia obszaru" i ten obszar rzeczywiście wyznacza. Z treści art. 23 ust. 2 i 3 u.o.p. wynika bowiem, że wojewoda może wydać rozporządzenie, w którym wyznaczy obszar chronionego krajobrazu, dokona powiększenia tego obszaru, zlikwiduje go lub dokona zmiany jego granic. Wojewoda nie był więc uprawniony do wydania rozporządzenia "w sprawie obszarów chronionego krajobrazu", bo taka kategoria rozporządzenia nie została przewidziana. Zgodnie z art. 23 ust. 3 u.o.p. projekt rozporządzenia w sprawie wyznaczenia obszaru chronionego krajobrazu wymaga uzgodnienia z właściwymi miejscowo radami gmin. Zarazem brak jest, zdaniem Prokuratora, dostatecznych podstaw do przyjęcia, iż w przypadku, gdy wojewoda wydaje rozporządzenie w sprawie wyznaczenia obszaru chronionego krajobrazu na podstawie nowej ustawy o ochronie przyrody (z 2004 r.), które ma zastąpić poprzednio obowiązujące rozporządzenie w tym zakresie wydane na podstawie przepisów dotychczas obowiązujących - tj. przepisów ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079 z późn. zm.; dalej: "ustawa o ochronie przyrody z 1991 r.") - zwolniony jest z obowiązku dokonania uzgodnień dlatego, że nie powiększa obszaru chronionego krajobrazu. Taki przepis zwalniający z obowiązku dokonania uzgodnień w przepisach przejściowych u.o.p. się nie znalazł. Uzgodnienie jest najdalej idącą formą współdziałania organów w procesie tworzenia prawa, dlatego zaniechanie przez organ wydający akt prawa miejscowego uzgodnienia aktu z organami do tego upoważnionymi (w tym przypadku właściwymi radami gmin) stanowi naruszenie art. 23 ust. 3 u.o.p. i musi skutkować koniecznością stwierdzenia nieważności zaskarżonego Rozporządzenia w całości. Prawo nie zna instytucji "dostosowania" aktu normatywnego do zmian w porządku prawnym, które miałoby zwalniać z rygorów określonych dla nowelizacji tego aktu.
Prokurator zauważył również, że rozporządzenie nie zawiera wyraźnie sprecyzowanych przepisów derogacyjnych. Informacje o utracie mocy wcześniejszego rozporządzenia Nr 5/98 zawarto jedynie w przypisie do § 5 Rozporządzenia, stanowiącego, że wchodzi ono w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Rozwiązanie takie jest, zdaniem skarżącego, sprzeczne z § 40 ust. 1 w zw. z § 132 załącznika do Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908; dalej: "ZTP").