Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Popowska (spr.) Sędziowie WSA Maciej Dybowski WSA Donata Starosta Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2012 r. sprawy ze skargi K.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta i Gminy w T. z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...].
K.S. w dniu 14 czerwca 2011 r. złożyła pismo, w którym wskazała, iż w miesiącach luty i marzec 2011r. bezpodstawnie "odliczono" od kwoty 444,00 zł. - kwotę stanowiącą wysokość dodatku mieszkaniowego, pomimo, iż nie złożyła za w/w okres wniosku o w/w dodatek. Wobec powyższego, K.S. wniosła o "wypłacenie różnicy zasiłku stałego" za miesiące luty i marzec 2011 r.
Burmistrz Miasta i Gminy w T., po rozpatrzeniu powyższego wniosku, działając na podstawie art. 2 ust. 1, art. 4, art. 8 ust. 1 pkt. 1, ust. 3, art. 37 ust. 1-5 ia rt. 106 ust. 1, ust. 3 - 5 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 roku (j.t. Dz. U. z 2009 r. nr 175, poz. 1362 ze. zm. - dalej u.p.s.) i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej k.p.a.), odmówił K.S. spłaty zasiłku stałego z powodu braku współdziałania z pracownikiem socjalnym oraz nie wykorzystywania wszystkich swoich uprawnień, zasobów i możliwości. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji powołał się na treść art. 8 ust. 3 u.p.s. i wyjaśnił, iż przedmiotowy wniosek złożony został w czerwcu 2011r., a więc w okresie w którym wnioskodawczyni miała dodatek mieszkaniowy w wysokości 111,53 zł., co oznacza, iż K.S. otrzymuje zasiłek stały adekwatny do uzyskiwanego dochodu. W dalszej części uzasadnienia decyzji podniesiono, iż wnioskodawczyni wiedziała, kiedy należy składać wnioski o dodatek mieszkaniowy, natomiast jeżeli nie było jej w miejscu zamieszkania, to mogła to zrobić w terminie wcześniejszym, Organ, odnosząc się do podniesionej przez wnioskodawczynię okoliczności, iż nie była obecna w miejscu zamieszkania w okresie, w którym należało złożyć wniosek o dodatek mieszkaniowy stwierdził, że wyjazd był zaplanowany i dobrowolny, co oznacza iż nie była to nieobecność niezawiniona przez wnioskodawczynię.
K.S., kwestionując powyższą decyzję złożyła odwołanie, wnosząc o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., po rozpatrzeniu powyższego odwołania, decyzją z dnia [...] listopada 2011r. nr [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu stwierdzono, iż decyzją z dnia [...] kwietnia 2010 r. przyznano skarżącej zasiłek stały w wysokości 335,40 zł miesięcznie na okres od 1 marca 2010 r. do 30 czerwca 2013 r., gdyż posiadała dochód w postaci dodatku mieszkaniowego w wysokości 141,60 zł. Następnie decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. uchylono decyzję nr [...]r. z dnia [...] kwietnia 2010 r. w sprawie przyznania zasiłku stałego, w części dotyczącej wysokości zasiłku stałego i orzeczono, iż od 1 czerwca 2010 r. zasiłek stały wynosi 444,00 zł miesięcznie. Dalej w związku z uzyskaniem przez skarżącą dodatku mieszkaniowego zgodnie z decyzją z dnia [...] września 2010 r. nr [...] przyznano jej zasiłek stały w wysokości 362,85 zł. Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie organ odwoławczy stwierdził, iż skarżąca nie złożyła wniosku o dodatek mieszkaniowy na miesiące luty i marzec 2011 r. w odpowiednim terminie wyłącznie z własnej winy, pomimo, iż organ I instancji wielokrotnie, m.in. w uzasadnieniu decyzji z dnia 17 czerwca 2010 r., zobowiązywał skarżącą do złożenia w/w wniosku. Skoro zatem, skarżąca nie wykorzystała swoich uprawnień wynikających z ustawy o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych - Jej bierność w pozyskiwaniu pieniędzy nie może być rekompensowana ze środków w ramach form przewidzianych przez ustawę o pomocy społecznej. Organ odwoławczy podkreślił, iż przyznanie pomocy na podstawie w/w ustawy następuje na wniosek osoby zainteresowanej. Powyższe, zdaniem organu odwoławczego oznacza, iż skarżąca nie składając wniosku o dodatek mieszkaniowy na miesiące luty i marzec 2011 r. w odpowiednim terminie, nie wykazała dbałości o swoje sprawy. Beneficjent pomocy społecznej nie może zatem żądać od Ośrodka Pomocy Społecznej wyręczenia go w rozwiązaniu swoich problemów. Egzekwowanie od świadczeniobiorcy obowiązku współdziałania jest niezwykle ważne, w przeciwnym bowiem wypadku pomoc ograniczać się będzie do prostego rozdawnictwa świadczeń i braku eliminacji źródeł problemów społecznych.