W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ PIOLSKIEJ Dnia 14 grudnia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym dnia 14 grudnia 2004 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi Z. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. - nr [...]; II. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz Z. B. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych. /-/M.Dybowski KB/
sygn. IV SA/Po 760/04
U Z A S A D N I E N I E :
Prawomocnym wyrokiem z dnia 30 października 2003 r.- sygn. II SA/Po 2540/01 Naczelny Sąd Administracyjny- Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. 74/95/368 ze zm.), mając na uwadze art. 190 ust. 3 i 4 Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r. ( Dz.U. 78/97/483, sprost. 28/01/319) i wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 kwietnia 2003 r.- sygn. SK 4/02 (Dz.U. 72/03/658), uchylił decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r.- nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...], którą to decyzją Kierownik Urzędu umorzył postępowanie o przyznanie Z. B. uprawnień kombatanckich.
W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] r. nr [...] na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c i art. 22 ust. 1 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (j.t. Dz.U. 42/02/371 ze zm.- dalej ustawa) odmówił przyznania uprawnień kombatanckich Z. B. z tytułu poddania Wnioskodawczyni wysiedleniu, w ramach którego przebywała z przyczyn narodowościowych w innym miejscu odosobnienia, w którym pobyt dzieci do lat 14 miał charakter eksterminacyjny, a osoby tam osadzone pozostawały w dyspozycji hitlerowskich władz bezpieczeństwa (art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy).
W lakonicznym uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, iż po analizie przedłożonych przez Stronę dokumentów ( bez ich indywidualnego wskazania) należy uznać, że Wnioskodawczyni nie przedstawiła dostatecznych dowodów, że zachodzą w Jej sprawie przesłanki art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy; w szczególności świadek ( bez wskazania który świadek) nie przedstawił dokumentów, potwierdzających swój pobyt w obozie.
Z. B. , wnosząc o ponowne rozpatrzenie sprawy, oceniła ową decyzję jako krzywdzącą. Wnioskodawczyni podniosła, że przesłanymi dokumentami wykazała, że została wysiedlona wraz z matką M. , siostrą H. i bratem B. z miejscowości [...] b. pow. Jarocin. Choć śwd. M. S. nie ma uprawnień kombatanckich, lecz zeznał, że jako mieszkaniec [...] razem z matką i rodzeństwem Wnioskodawczyni został wysiedlony, razem transportowany do Poznania i w Poznaniu razem osadzony w obozie przesiedleńczym. Z wiarogodnych dokumentów wynika, że Matka wraz z Wnioskodawczynią i rodzeństwem, zostali deportowani do Niemiec, gdzie w m. Gross- Gerau matka do zakończenia wojny pracowała w cukrowni. Przedłożone dokumenty Fundacja "Polsko- Niemieckie Pojednanie" (dalej Fundacja) uznała za wiarogodne i przyznała Jej pomoc finansową ( sygn. [...]). Do wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Zainteresowana dołączyła kserokopie 10 dokumentów (k. 46- 37v akt administracyjnych). Wniosek ów Zainteresowana uzupełniła pismem procesowym z dnia 26 stycznia 2004 r., przedkładając pisemne zeznania drugiego świadka- K. P., wraz z odpisem: decyzji z dnia [...] r. nr [...], którą to decyzją Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na podstawie art. 1 ust. 1 i art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. 87/96/395 ze zm.), przyznał K. P. , ur. [...] r. w [...], uprawnienie do świadczenia pieniężnego przewidzianego w owej ustawie, za 11 miesięczny okres deportacji do pracy przymusowej w III Rzeszy; zawiadomienie Fundacji o rozstrzygnięciu z dnia [...] r., którym przyznano K. P. pomoc finansową z tytułu doznanych prześladowań nazistowskich - dwunastomiesięcznej pracy niewolniczej ( k. 53- 47 akt administracyjnych).