Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann Sędziowie WSA Donata Starosta (spr.) WSA Maciej Busz Protokolant st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego2014 r. sprawy ze skargi [...] S.A. w upadłości [...] na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w [...] z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie inspektora pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w [...]z dnia [...] marca 2013 r. nr [...], 2. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane, 3. zasądza od Okręgowego Inspektora Pracy w Poznaniu na rzecz skarżącej [...] S.A. w upadłości [...] kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Inspektor pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy w [...], postanowieniem z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] nałożył grzywnę w celu przymuszenia w kwocie 50.000 zł na [...] S.A. w [...] (zwanej dalej skarżącą) oraz wezwał do wykonania obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia zastrzegając, że w przypadku niewykonania obowiązku nakładane będą grzywny w tej samej lub w wyższej kwocie.
Postanowieniem z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] Inspektor pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy, na podstawie art. 34 § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm., zwanej dalej u.p.e.a.) oddalił zarzuty skarżącej, wniesione w sprawie egzekucji administracyjnej obowiązków określonych w ww. tytule wykonawczym. Uzasadniając napisał, że skarżąca podniosła następujące zarzuty przeciwko postanowieniu:
1. egzekwowane decyzje Inspektora pracy Okręgowego Inspektoratu Pracy, wskazane w punktach 1-14 nakazu z dnia [...] maja 2012 roku, nr [...], zostały już w znacznej części zrealizowane. W miarę wpływu środków pieniężnych spłacane jest zadłużenie zobowiązanej wobec pracowników z tytułu zaległych świadczeń ze stosunku pracy,
2. w tytule wykonawczym błędnie wskazano osobę zobowiązanego. W przedmiotowej sprawie zobowiązaną jest [...] S.A. w upadłości układowej, z siedzibą w [...], a nie - jak określono w tytule wykonawczym, [...] S.A. z siedzibą w [...],
3. określając wysokość grzywny w kwocie 50.000,00 zł organ egzekucyjny zastosował zbyt uciążliwy środek egzekucyjny, bowiem zobowiązana znajduje się w trudnej trudnej sytuacji gospodarczej. Niewypłacanie należnych pracownikom świadczeń ze stosunku pracy jest spowodowane brakiem wystarczających środków finansowych. Grzywna w celu przymuszenia w kwocie 50.000,00 zł jest zbyt wysoką karą gdyż pogłębi złą sytuację finansową przedsiębiorstwa i nie przyczyni się do przyrostu środków pieniężnych na wynagrodzenia pracownicze i inne świadczenia ze stosunku pracy.
W uzasadnieniu postanowienia organ egzekucyjny wskazał, że o wykonaniu egzekwowanego obowiązku można mówić tylko wtedy, gdy decyzja będąca obowiązkiem egzekwowanym w toku postępowania egzekucyjnego zostanie wykonana w całości. Odnosząc się do zarzutu skarżącej co do jej błędnego oznaczenia organ m.in. wskazał, że ogłoszenie upadłości nie wyłącza samo przez się danego podmiotu z obrotu gospodarczego. Odnosząc się do zarzutu zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego względem skarżącej organ podniósł, iż w tym przypadku organ mógł zastosować tylko jeden środek egzekucyjny w postaci grzywny. Ponadto organ podkreślił, że wysokość grzywny uzależniona jest od uznania administracyjnego organu. Wskazano również, że grzywna może zostać umorzona lub zwrócona w razie zrealizowania obowiązku przez skarżącą, tj. wypłacenie egzekwowanych wynagrodzeń.
Od powyższego postanowienia skarżąca w ustawowym terminie złożyła zażalenie.