Sprawa ze skargi na uchwałę Sejmiku Województwa w przedmiocie podziału południowej części Województwa W. na obwody łowieckie
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Busz Sędziowie WSA Izabela Bąk-Marciniak (spr.) WSA Józef Maleszewski Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2017 r. sprawy ze skargi R. R. na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podziału południowej części Województwa W. na obwody łowieckie 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie dotyczącym obwodu łowieckiego nr [...] "D. - S." w części obejmującej nieruchomości stanowiące własność skarżącego R. R. tj. działki rolne położone w Gminie D., powiat krotoszyński, zapisane w księgach wieczystych pod nr: [...], [...], [...] - po odłączeniu z KW nr [...], prowadzonych przez Sąd Rejonowy w P.; 2. w pozostałym zakresie skargę oddala; 3. zasądza od Sejmiku Województwa na rzecz skarżącego R. R. kwotę [...]zł ([...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/7

Sygn. akt IV SA/Po [...]

Uzasadnienie

Pismem z dnia 21 lipca 2017 r. R. R. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na uchwałę Sejmiku Województwa z dnia 27 stycznia 2014 r. Nr [...] w sprawie podziału południowej części Województwa W.: powiatów jarocińskiego, kaliskiego, kępińskiego, krotoszyńskiego, pleszewskiego, ostrowskiego i ostrzeszowskiego na obwody łowieckie, w części dotyczącej obwodu łowieckiego nr [...] określonego w załączniku do tej uchwały. Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił w pierwszej kolejności, że w dniu 01 czerwca 2017 r. wniósł do Sejmiku wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Do dnia złożenia skargi Sejmik nie ustosunkował się do tego wezwania. Dalej Skarżący wskazał, że 27 stycznia 2014 r. Sejmik Województwa podjął uchwałę w sprawie podziału województwa na obwody łowieckie (uchwała nr [...]). Za pomocą tego aktu prawa miejscowego utworzono między innymi obwód nr [...] administrowany przez K. Ł. Bażant w D.. Na terenie tego obwodu, w miejscowości D. (gmina D.) znajduje się działka rolna, numery ksiąg wieczystych [...], [...], [...], których właścicielem jest Skarżący. Podstawą prawną podjęcia przedmiotowej uchwały był art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie, który w dniu 22 stycznia 2016 r, utracił moc obowiązującą w związku z wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2014 r. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność art. 27 ust. 1 ustawy - prawo łowieckie z art. 64 ust. 1 i ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP polegającą na upoważnieniu do objęcia reżimem obwodu łowieckiego nieruchomości bez zapewnienia jej właścicielowi odpowiednich środków ochrony praw w sytuacji sprzeciwu wobec wykorzystywania należącej do niego nieruchomości na cele związane z organizacją i prowadzeniem polowań na zwierzęta.

Skarżący wskazał, że zaskarżona uchwała została podjęta w sposób naruszający konstytucyjne prawa i wolności skarżącego, któremu nie została zapewniona prawnie skuteczna możliwość sprzeciwienia się włączeniu posiadanej nieruchomości do obwodu łowieckiego, jak wymaga tego art. 64 ust. 1 i ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Ponadto, pozostawanie w obrocie prawnym powyżej wskazanej uchwały mimo braku istnienia podstawy prawnej oznacza istnienie stanu istotnego i rażącego naruszenia prawa, albowiem uchwała Sejmiku wywierająca bezpośrednie skutki prawne w sferze uprawnień i obowiązków osób trzecich (w tym skarżącego jako właściciela nieruchomości) nie może mieć charakteru samoistnego i zachowywać moc obowiązującą mimo tego, że podstawa do jego wydania odpadła, a zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego sposób wyznaczania obwodów łowieckich zastosowany przy jej podejmowaniu naruszał konstytucyjnie chronione uprawnienia właścicieli nieruchomości.

W odpowiedzi na skargę, Sejmik wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w zakresie dotyczącym obwodu łowieckiego nr [...] "D.-S." w części obejmującej nieruchomości stanowiące własność Skarżącego, tj, działki rolne położone w gminie D., powiat krotoszyński, zapisane w Księgach Wieczystych o Nr: [...]; [...]; Nr [...] - po odłączeniu z Księgi Wieczystej Nr [...], prowadzonych przez Sąd Rejonowy w P. oraz oddalenie skargi w pozostałym zakresie. W ocenie organu do czasu dokonania stosownej nowelizacji ustawy Prawo łowieckie sejmiki województw, w niniejszym przypadku Sejmik Województwa, nie jest uprawniony do dokonywania zmian w zaskarżonej uchwale, jak również do jej uchylenia w całości czy też w części. Sejmiki Województw nie mają również umocowania do skorzystania z instytucji autokontroli przewidzianej w przepisie art. 54 § 3 P.p.s.a.. W wyroku z dnia 18 listopada 2014 r. II OSK 2377/14 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził bowiem, iż warunkiem skorzystania z instytucji autokontroli jest posiadanie w dacie korzystania z tego uprawnienia kompetencji do załatwiania danego rodzaju spraw. W niniejszej sprawie, z uwagi na brak w obowiązującej ustawie Prawo łowieckie podstawy prawnej do dokonywania przez sejmiki województw podziału województwa na obwody łowieckie i zmianę granic obwodów, Sejmik Województwa nie może uwzględnić skargi R. R. w ramach autokontroli i stwierdzić nieważności zaskarżonej uchwały.

Strona 1/7