Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Donata Starosta Sędziowie WSA Anna Jarosz /spr/ WSA Maciej Busz Protokolant st. sekr. sąd. Laura Szukała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 września 2015 r. sprawy ze skargi Rady Miejskiej w Mosinie na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia 17 grudnia 2014 r. nr KN-I.4131.1.479.2014.8 w przedmiocie odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków 1. oddala skargę, 2. zwraca Gminie Mosina kwotę [...] ([...]) złotych tytułem uiszczonego wpisu.
W dniu [...] listopada 2014 r., na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 z późn. zm., zwanej dalej: Usg) oraz art. 24 ust. 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm., zwanej dalej: Ustawą), Rada Miejska w Mosinie (zwana dalej: Rada) podjęła uchwałę nr LXXI/501/14 w sprawie odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na okres od 1.01.2015 r. do 31.12.2015 r. (zwaną dalej: Uchwała). W Uchwale tej Rada odmówiła (§ 1) zatwierdzenia taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na okres od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r., opracowanej przez A. S. A. z siedzibą w Poznaniu (zwanej dalej: A.), w brzmieniu stanowiącym załącznik do uchwały. Wykonanie uchwały powierzono Burmistrzowi Gminy (§ 2) i stwierdzono, że Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia (§ 3).
W uzasadnieniu do Uchwały Rada wskazał, że taryfy zostały opracowane niezgodnie z przepisami Ustawy oraz przepisami wykonawczymi do tej Ustawy, tj. rozporządzeniem Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. Nr 127, poz. 886, zwanym dalej: Rozporządzenie).
Jako uzasadnienie powyższego wskazano, powołując się na art. 24 ust. 1 i 11 Ustawy, że ceny i stawki opłaty abonamentowej za dostarczenie 1 metra sześciennego wody oraz za odprowadzenie 1 metra sześciennego ścieków powinny być wyrażone w kwotach brutto. Kolejno, w powołaniu na § 2 pkt 11, § 5, § 13 ust. 3 oraz § 10 ust. 13 Rozporządzenia, Rada wskazała, iż Gmina nie jest informowana o żadnych pracach wykonywanych w ramach utrzymania w gotowości infrastruktury p-poż, natomiast kontrole wykonywane przez Państwową Straż Pożarną nie wskazują na niesprawność hydrantów. Kwestionując koniczność ponoszenia opłat abonamentowych za hydranty, które nie zostały opomiarowane Rada wskazała, że wzrost kosztów utrzymania urządzeń wodociągowych na cele przeciwpożarowe na poziomie 20,4 %, jest nieuzasadniony.
Ponownie powołując się na § 10 Rozporządzenia Rada wskazała, na wątpliwości w zakresie właściwej alokacji kosztów na taryfowe grupy odbiorców usług.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 17 grudnia 2014 r. nr KN-1.4131.1.479. 2014.8 Wojewoda Wielkopolski (zwany dalej: Wojewoda), wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 Usg orzekł nieważność Uchwały ze względu na istotne naruszenie prawa.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ na wstępie przeprowadził wywód dotyczący związania organów administracji granicami przepisów prawa, a następnie - odwołując się do art. art. 24 ust. 2, 4 i 5 Ustawy - wskazał, że w jego ocenie uznanie przez radę gminy, że sporządzenie taryf nastąpiło niegodnie z przepisami oznacza, że niezgodności te muszą zostać przez radę gminy jednoznacznie stwierdzone i w sposób niezbity wykazane w uzasadnieniu uchwały odmawiającej zatwierdzenia taryf. W sytuacji, gdy przepis ustawy odmowę zatwierdzenia taryf wiąże z naruszeniem prawa, to naruszenie to musi zostać powiązane z konkretnymi naruszonymi przepisami prawa, nie może zaś opierać się na rozszerzającej czy celowościowej ich wykładni. Kwestionując stanowisko Rady, zgodnie z którym, przedstawione do zatwierdzenia taryfy, wbrew dyspozycji art. 24 ust. 11 Ustawy, określone zostały w kwotach netto, a winny zostać wyrażone w kwotach brutto, organ wskazał, że w jego ocenie kwestia określenia w taryfie cen i stawek opłat za dostarczaną wodę i odprowadzanie ścieków oraz opłatę abonamentową z wliczeniem do określonej wartości pieniężnej kwoty podatku VAT lub bez jego wliczenia, ale przy jednoczesnym zaznaczeniu powiększenia tej wartości pieniężnej o kwotę tego podatku, nie powoduje, że drugie z tych rozwiązań jest sprzeczne z prawem. Zdaniem organu, jeżeli dane rozwiązanie mieści się w ramach możliwej interpretacji przepisów, to nie można twierdzić, że pozostaje w sprzeczności z prawem. Wskazując w tej mierze na § 4 pkt 3 oraz § 2 pkt 9, 10 i 11 Rozporządzenia organ wywodził, że przywołane normy wymagają jedynie, aby do ceny lub opłaty doliczyć należy podatek VAT, nie wymagają natomiast: aby wskazane we wniosku ceny lub opłaty zawierały podatek VAT. Przy czym organ uzupełnił, że bezsporne jest, że podatek ten musi zostać doliczony do ww. opłat. Oran wskazał również, że art. 24 ust. 11 Ustawy przewiduje jedynie możliwość zmiany cen i stawek w zakresie wynikającym ze zmiany stawki podatku, a nie przewiduje obligatoryjnego wystąpienia takiego skutku z mocy prawa. Kolejno organ podniósł, że zdaniem Rady powodem odmowy zatwierdzenia taryf był także brak informowania Rady o pracach wykonywanych w ramach utrzymania w gotowości struktury przeciwpożarowej, nieuzasadniony wzrost kosztów utrzymania urządzeń wodociągowych na poziomie 20,4% oraz wątpliwości w zakresie alokacji kosztów na taryfowe grupy odbiorców.