Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Grossmann (spr.) Sędziowie WSA Donata Starosta WSA Anna Jarosz Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2016 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy S. z dnia (... r. nr (...)
Zaskarżoną decyzją z (...) r. Nr (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej: "SKO" lub "organ II instancji"), po rozpatrzeniu odwołania B. W. (dalej: "Wnioskodawczyni" lub "Skarżąca"), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy S. z (...) r. Nr (...) w przedmiocie odmowy przyznania Wnioskodawczyni świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad siostrą - Ł. M. M.
W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, że wcześniejszą decyzją z (...) r. Nr (...) Wójt Gminy S. (dalej: "Wójt" lub "organ I instancji") odmówił B. W. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad siostrą. SKO decyzją z (...) r. Nr (...) uchyliło zaskarżoną przez Wnioskodawczynię decyzję organu I instancji w całości i przekazało sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia, wskazując w uzasadnieniu, że organ I instancji winien podjąć próbę ustalenia daty powstania niepełnosprawności Ł. M. za pomocą innych, ogólnie dostępnych środków dowodowych zgodnie z ogólnymi regułami dowodowymi określonymi w kodeksie postępowania administracyjnego.
Dalej organ II instancji wskazał, że po ponownym rozpatrzeniu sprawy Wójt, przywołaną na wstępie decyzją z (...) r. Nr (...), odmówił Wnioskodawczyni przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad siostrą. Z uzasadnienia tej decyzji wynikało, że osoba wymagająca opieki - Ł. M. - legitymuje się orzeczeniem Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS) o zaliczeniu do osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji od daty wniosku do: na stałe. Wypis z ww. orzeczenia pochodzi z (...) r., zaś osoba wymagająca opieki urodziła się (...) r., zatem miała wówczas około 48 lat. Do dokumentacji załączono również orzeczenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) z (...) r., zgodnie z którym osoba wymagająca opieki jest trwale całkowicie niezdolna do pracy, zaś całkowita niezdolność do pracy pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18. roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. W podsumowaniu Wójt stwierdził, że w niniejszej sprawie jedno orzeczenie zostało wydane przez lekarza rzeczoznawcę KRUS, natomiast drugie - przez lekarza orzecznik ZUS. Każde z tych orzeczeń ma charakter autonomiczny i niezależny, a ich rozstrzygnięcia nie są tożsame. Fakt ten powoduje, że Wnioskodawczyni nie spełnia wszystkich przesłanek niezbędnych do nabycia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, gdyż, w ocenie organu, brak jest możliwości łączenia orzeczeń o stopniu niepełnosprawności dwóch różnych podmiotów orzekających o niepełnosprawności (KRUS i ZUS), by na tej podstawie przyznać świadczenie pielęgnacyjne. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przez jeden podmiot orzekający o niepełnosprawności nie może stanowić dopełnienia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności innego podmiotu orzekającego na podstawie zupełnie innej ustawy.
SKO utrzymując w mocy, przywołaną na wstępie decyzją z(...) r., wyżej opisaną decyzję Wójta z (...) r. podzieliło ustalenia faktyczne i ocenę prawną organu I instancji, w tym co do braku możliwości łączenia orzeczeń o stopniu niepełnosprawności dwóch różnych podmiotów orzekających o niepełnosprawności. SKO podkreśliło, że pogląd dotyczący braku podstaw do samodzielnego ustalania przez organy rozpoznające wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego daty powstania niepełnosprawności jest utrwalony w orzecznictwie sądów administracyjnych. W świetle obowiązujących przepisów prawa ustalenie faktu niepełnosprawności i jego stopnia odbywa się w oparciu o orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane przez zespół ds. orzekania o niepełnosprawności i tylko ten dokument uprawnia do poczynienia ustaleń w zakresie stopnia i daty powstania stopnia niepełnosprawności. Postępowanie w sprawie stwierdzenia niepełnosprawności jest postępowaniem sformalizowanym. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych do orzekania w tych sprawach zostały powołane powiatowe zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności (jako pierwsza instancja) oraz wojewódzkie zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności (jako druga instancja). Są one jedynymi organami uprawnionymi do orzekania o stopniu niepełnosprawności.