Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Zofia Flasińska /spr./, Sędziowie asesor WSA Aneta Opyrchał, asesor WSA Anna Szymańska, Protokolant Marta Olszówka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2005 r. sprawy ze skargi J.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] marca 2005 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie nałożenia kary za wycięcie drzew - skargę oddala -
Prezydent Miasta W. decyzją z [...] lipca 2004r., działając na podstawie art.149 § 3 kpa odmówił wznowienia postępowania zakończonego decyzją ostateczną Burmistrza Miasta W. nr [...] z [...] grudnia 2000r.
o ustaleniu kary pieniężnej za usunięcie 2 sztuk drzew bez wymaganego zezwolenia. W uzasadnieniu organ wskazał, iż J.W. we wniosku o wznowienie postępowania powołał jako podstawę wznowienia art. 145 § 1 pkt 1, 5 i 8 kpa. Jednak nie przedstawił żadnych dowodów istotnych dla sprawy, które okazały się fałszywe, nie wskazał też żadnych nowych okoliczności faktycznych lub dowodów istniejących w dacie decyzji, które nie byłyby znane organowi. Nie przedstawił też żadnej decyzji, która została uchylona lub zmieniona a która była podstawą wydania kwestionowanej decyzji.
Decyzja ta została utrzymana w mocy przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z [...] marca 2005r. Organ odwoławczy podtrzymał stanowisko organu I instancji a nadto podniósł, iż decyzja dotycząca umorzenia postępowania w sprawie wydania zezwolenia na wycięcie drzew, które już zostały wycięte została wydana [...] maja 2004r. a więc już po wydaniu kwestionowanej decyzji.
W skardze do Sądu J.W. przestawił obszernie stan sprawy i ponowił zarzuty zawarte we wniosku o wznowienie postępowania oraz w odwołaniu od decyzji organu I instancji. Szczególny nacisk skarżący położył na fakt wydania decyzji o ustaleniu kary za wycięcie drzew przed rozpoznaniem wniosku o wydanie zezwolenia na ich wycięcie. Jednocześnie skarżący nie kwestionuje, iż wniosek o zezwolenie na wycięcie drzew został złożony już po ich usunięciu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. w odpowiedzi na skargę wniosło o jej oddalenie i podtrzymało stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:
Skarga nie jest uzasadniona.
Stosownie do wyrażonej w art. 16 kpa ogólnej zasady trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych, decyzje takie mogą być wzruszane tylko w przypadkach przewidzianych w Kodeksie. Oznacza to, że wzruszanie decyzji ostatecznych stanowi wyjątek od tej ogólnej zasady i dlatego ustawodawca wyznaczył warunki odstąpienia od niej. Warunki takie m.in. określone zostały w przepisach dotyczących wznowienia postępowania administracyjnego. Podstawy wznowienia postępowania zostały precyzyjnie określone w art.145 § 1 i 145a kpa i dlatego jako wyjątek od zasady nie mogą być interpretowane rozszerzająco.
W orzecznictwie sądowym utrwalony jest pogląd, iż samo sformułowanie w skardze o wznowienie postępowania zarzutów w sposób odpowiadający ustawowo określonym podstawom, które uzasadniają wznowienie postępowania, nie oznacza, że skarga opiera się na takiej podstawie i że postępowanie może zostać wznowione /Postanowienie SN z 26 marca 1999r. sygn. III AO 5/99 OSNIAP i US 14/2000 poz.564/.
Tym bardziej brak jest podstaw do wznowienia, jeżeli skarżący we wniosku o wznowienie postępowania powołał się tylko werbalnie na podstawy wznowienia wskazując jedynie art. 145 § 1 pkt.1, 5 i 8 kpa. Nie wskazał natomiast żadnej konkretnej podstawy wznowienia określonej w tych przepisach. Nie wskazał żadnych dowodów na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności, które okazały się fałszywe w rozumieniu art.145§ 2 kpa. Nie wskazał też żadnych nowych istotnych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów, które istniały w dniu wydania decyzji ale nie były znane organowi, który ją wydał. Cały wniosek skarżącego składa się po prostu z obszernego przedstawienia przebiegu sprawy i zarzutów pod adresem organów. Zatem wszystkie podnoszone okoliczności były w dacie wydawania kwestionowanej decyzji znane skarżącemu a więc również z uwagi na treść art.148 § 1 kpa nie mogły stanowić podstawy do wznowienia postępowania.
Również decyzja z [...] maja 2004r. nie stanowi decyzji o której mowa w art. 145 §1 pkt.8 kpa, albowiem nie była ona podstawą wydania kwestionowanej decyzji o ustaleniu kary pieniężnej za usuniecie drzew bez zezwolenia, albowiem została wydana dopiero [...] maja 2004r.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż skarżący nie wskazał konkretnych przyczyn wznowienia postępowania i dlatego zaskarżona decyzja odpowiada prawu. Z tego względu na podstawie art.151 ustawy z 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. nr 153 poz.1270/.