Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję wniósł S. P., Skarżący wniósł o zezwolenie na parkowanie pojazdów holowanych na zlecenie policji i Straży Miejskiej oraz awaryjne przetrzymywanie pojazdów osuszonych na działce zlokalizowanej przy ul. [...] w W., do czasu uzyskania wszystkich niezbędnych zezwoleń na prowadzenie stacji demontażu na działce przy ul. [...].
W uzasadnieniu skargi S. P. wskazał, że posiada tytuł prawny do działki zlokalizowanej przy ul. [...] w W. Działka ta nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie leży w obszarze Natura 2000. Zlokalizowana jest w bliskim sąsiedztwie elektrociepłowni S., oczyszczalni ścieków oraz żwirowni i cementowni. Skarżący motywował, że wszelkie jego wnioski dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej na tej działce są rozpoznawane odmownie.
S. P. podkreślił, że w związku ze strata placu przy ul. [...], stracił miejsce na przetrzymywanie pojazdów osuszonych i czekających na demontaż i od sierpnia 2008r. był zmuszony do rozpoczęcia awaryjnego ustawiania pojazdów osuszonych przy ul. [...]. Za przechowywanie bez zezwolenia uiścił należną opłatę podwyższoną za selektywne składowanie odpadów o kodzie 16 01 06 przy
IV SA/Wa112/10 ul [...] za II półrocze 2008r. i I półrocze 2009r, Ponadto skarżący podał, że przy ul [...] znajduje się reszta niezdemontowanych pojazdów osuszonych przyjętych od sierpnia 2008r. do kwietnia 2009r., pojazdy własne, oraz pojazdy porzucone w W. zholowane na zlecenie Straży Miejskiej,
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone przepisami m. in. art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 20G2r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz, 1269, ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270, ze zm.) - dalej w skrócie: P.p.s.a.), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego.
Sąd, badając legalność zaskarżonej decyzji w oparciu o wyżej powołane przepisy i w granicach sprawy, nie będąc jednak związany - stosownie do art. 134 P.p.s.a. -zarzutami i wnioskami skargi, uznał iż decyzja ta nie narusza przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, ani przepisów postępowania, które mogłyby mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Rozstrzygnięcie organu I jak i II instancji oparte zostało o treść art. 34 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach ( Dz. U. nr 39, poz. 251 z 2007r. ze zm.). W myśl powołanego przepisu wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji, nakazuje posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z miejsc nieprzeznaczonych do ich składowania lub magazynowania, wskazując sposób wykonania tej decyzji. Ustalony przez organ administracji stan faktyczny sprawy nie budzi wątpliwości. Przeprowadzone przez pracowników Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w W. w dniach 28 stycznia 2009r, 22 kwietnia 2009r. oraz 6 i 20 maja 2009r., oględziny nieruchomości położonej przy ul. [...] w W., stanowiącej własność skarżącego i jego żony potwierdziły, że znajdują się tam odpady o kodzie 16 01 06. Okoliczność tą potwierdził B. P. również w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, pisząc iż na tej nieruchomości znajdują się niezdemontowane pojazdy osuszone przyjęte od sierpnia 2008r. do kwietnia 2009r. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27